ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοροιδευα τους ανθρωπους που χωριζαν και λεγανε τι θα κανω χωρις αυτον/αυτην που κλαιγανε και λεγανε οτι τελειωσαν και οτι παθαιναν μεχρι και καταθλιψη.Ειμαι σε μια σχεση και εγω 3 χρονια μεχρι που με χωρισε και εγω ειχα παρατησει την πολη μου για αυτον και απλα μου ειπε τελος τοσο ψυχρος τοσο απομακρος λες και δεν ειχαμε ποτε τιποτα.ΚΑΙ ΝΑΙ νιωθω και εγω οτι ηρθε το τελος ΙΣΩΣ ειναι η αρχη θελω να πιστευω παντως το μονο που κανω ειναι να κοιμαμαι ολη μερα να μην τον σκεφτομαι .Να κλαιω σαν την Μαρθα Βουρτση λες και δεν υπαρχουν αλλοι αντρες.Και τα παντα να μου θυμιζουν αυτον .ΔΕΝ κοιταω καν αλλους και καθε πιθανη σκεψη με αλλον με αηδιαζει.Και αυτος γελαει περναει τελεια και ουτε ουτε περναω απο το μυαλο σαν να μην υπηρξα.Τελικα δεν ξανακοροιδευω τιποτα!!!