Αχού...νομίζω ότι έχεις αποδώσει διάσταση ψυχολογικού προβλήματος σε μια λειτουργεία του ανθρώπινου νευρολογικού συστήματος που είναι απόλυτα φυσιολογική!Λοιπόν πάμε από την αρχή. Το Fight or Flight (μάχη ή φυγή) το γνωρίζεις σωστά; Eίναι η λειτουργεία του "συμπαθητικού νευρικού συστήματος" που λειτουργεί κυρίως με την αδρεναλίνη όταν ο οργανισμός αντιλαμβάνεται κάτι που το εκλαμβάνει ως απειλή. Δρα βίαια και γρήγορα και οδηγεί σε άμεσες κινήσεις. Το "παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα" τώρα (που είναι ένα άλλο μέρος του αυτόνομου νευρικού συστήματος) λέγεται rest and digest χαιδευτικά (αντίστοιχα με το fight or flight) και συνδέεται με την διατήρηση ενέργειας και την χαλάρωση. Έτσι λοιπόν συνδέεται με την πέψη (χαλαρώνει τους μύες και την ροή του αίματος προς το στομάχι) καθώς και την αφόδευση (χαλαρώνει τους σφιγκτήρες) και τον οργασμό αλλά και τα...δάκρυα. Οτιδήποτε δηλαδή μας προκαλεί...ανακούφιση!Τα δάκρυα μετά από ένα χαλαρωτικότατο οργασμό επομένως είναι μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση! Απενοχοποιήσου. Υλικό τεκμηρίωσης όσων λέω:https://adrenalfatiguesolution.com/fight-or-flight-vs-rest-and-digest/http://www.diffen.com/difference/Parasympathetic_nervous_system_vs_Sympathetic_nervous_system
16.12.2016 | 16:37
Τελικά είναι πρόβλημα.
Όποτε, όποτε ικανοποιούμαι μόνη μου... Όποτε όμως, καθε φορά, βαζω τα κλαμματα. Στο τελος. Το τελευταιο δευτερόλεπτο. Οσο καλη διαθεση και να εχω.Συμβαινει 2χρονια περιπου απο οταν χωρισα με το 1ο μου αγορι. Εκανα παυση γιατι μπηκα σε σχεση με κοπελα. Τωρα που εχουμε καποιους μηνες που με αποφευγει, εχει νευρα κλπ.παθαινω παλι το ιδιο. Γενικα, οσο ειμασταν καλα δν το εκανα, οποτε δν ηξερα αν κλαιω.Τωρα ξανα.Νιωθω οτι ειναι προβλημα. Ντρεπομαι να το πω εστω και σε ψυχολογο.Δεν ειμαι τρολ. Ειμαι 28 ετων.
3
