ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σαββατόβραδο, θα είσαι σπίτι σου με τη γυναίκα που έλεγες πως θέλεις να φύγεις μακριά της και τελικά την παντρεύτηκες κι έκανες παιδί μαζί της,θα κάνετε έρωτα κι εγώ ...........απλά θυμάμαι.Τόση προσδοκία γιατί? Μελό μου είπες ότι γίνομαι. Ήμουν δίπλα σου όταν αγχωνόσουν με τη δουλειά, όταν έχτιζες το σπίτι σου και η γυναίκα σου σε είχε γράψει,όταν ήθελες φίλη σύντροφο ερωμένη συνοδοιπόρο , αλλά ήμουν μεγαλύτερη.. Πώς να το παλέψεις? Ερχόσουν κοντά και μετά έφευγες ... Πόλεμος. Μόνο που εγώ δεν ήξερα πώς να πολεμήσω την αγάπη... Στενοχωριόμουν στη στενοχώρια σου , φοβόμουν στο φόβο σου, αγχωνόμουν στο άγχος σου, αλλά ποτέ δε μοιράστηκα τις χαρές σου... Εφυγα και τον Οκτώβριο με ξαναγύρισες πίσω... Ερωτικά υπονοούμενα, μία υποβόσκουσα αγάπη, ένα ερωτικό απωθημένο συνοδευόμενο από υπονοούμενα , σχέση ουσίας είπες , που μόνο που τώρα πιά υπήρχε ένας γάμος κι ένα παιδί και ορκίστηκα να μη σ΄αγγίξω κι ας καιγόμουνα. Στα υπονοούμενα απάνταγα "είσαι παντρεμένος" κι ας έκλαιγα από τον πόθο και τον πόνο. Έτσι πέρασε ο χειμώνας και η επιλόχειος κατάθλιψη της γυναίκας σου και η αγωνία για την καινούρια σου δουλειά.Και χτες μου είπες δεν ξέρεις τί χάνεις που δεν κάνεις έρωτα, γιατί εσύ τώρα πιά κάνεις με τη γυναίκα σου και απλά δε μ'αγαπάς. Ο ρόλος μου τελείωσε. Έζησα τον αντέρωτα.Μακάρι κάποια στιγμή να ζήσω τον έρωτα με κάποιον που θα είμαι σημαντική και πολύτιμη γι΄αυτόν. Είμαι 50. Προλαβαίνω?