Τελείωσε μια επαφή που είχα με μια γυναίκα τον Νοέμβρη. Ειμασταν ας πούμε μαζί δυόμιση μήνες. Μικρό διάστημα αλλά με έντονα συναισθήματα από την μεριά μου! Με διέλυσε και με τσάκισε ψυχικά το τέλος όπου έδωσε εκείνη. Από τότε μέχρι και σήμερα που μιλάμε δεν ξέρω και εγώ ο ίδιος τι νιώθω , πώς είμαι , το μόνο σίγουρο είναι ότι νιώθω τόσο άδειος όπου δεν έχω ξανά νιώσει στα τόσα χρόνια ζωής μου. Η παρέα μου ειναι με τις κοπέλες τους , οι δύο κολλητοί μου. Μιας και είναι καινούριες γνωριμίες και δεν τις ξέρω ιδιαίτερα κ ούτε αυτές εμένα.. Το μόνο πράγμα που ρωτάνε συνέχεια τους κολλητούς μου είναι στο 'αν είμαι καλά ο Πετρος, τι έχει ο Πέτρος, δεν αισθάνεται όμορφα με τον εαυτό του ο Πέτρος' κτλ..
Και όχι μόνο αυτές αλλά και γενικα και άλλος κόσμος..
Η αλήθεια είναι ότι δεν χαίρομαι καμία στιγμή εδώ και τόσους μήνες. Μην με ρωτήσετε γιατί, δεν μπορώ να γράψω τα τι και τα πώς , αλλά αυτη η γυναίκα είναι μέσα στο μυαλό μου τόσους μήνες και το μόνο που εύχομαι και ελπίζω είναι το όταν θα την ξαναδώ και το το πότε και σε το φάση θα είναι κυρίως για να διορθώσω τα δικά μου σφάλματα προς το πρόσωπο της..
Σε δεύτερη φάση προσπαθω όλον αυτόν το καιρό να ξανά βρω τον εαυτό μου , να νιώσω πάλι όπως παλιά.. Όλοι μου λένε ξεκολα και προχώρα παρακάτω.. Πώς ρε παιδιά?? Όταν βγαίνω , να πάω για φαγητό,για ποτό ή στην δουλειά μου όπου είμαι σερβιτόρος , κάθομαι και βλέπω γυναίκες και κόσμο , μα κανένα βλέμμα πάνω μου , τίποτα , μια ματιά , κάτι , να μου δώσει έστω έναυσμα να πω μια κουβέντα , μια συζήτηση.. Αισθάνομαι τόσο μικρός , τόσο άσχημος με μένα.. Με κάνω εικόνα ,σαν να με βλέπω από τα μάτια της γυναίκας και με βλέπω χάλια μαύρα όση αυτοπεποίθηση και να προσπαθω να προβάλλω.. Δεν ξέρω τι έχω πάθει .. Πάντα έτσι ήμουν περίπου , αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό.. Ακόμα και η γυναίκα όπου έφαγα το σκάλωμα , είναι πανέμορφη γυναίκα όπου πλέον στο μυαλό μου γίνονται σενάρια ότι δικαίως δεν ασχολήθηκε διότι είμαι άσχημος και με λάθος ,πολύ λάθος συμπεριφορα απέναντι της επειδή είμαι ανασφαλής και αγχώδεις.. Και η μόνη μου σκέψη είναι πως να ξαναπροσεγγισω αυτήν , αλλά ξέρω ταυτόχρονα ότι δεν έχω κάνει καμία βελτίωση ψυχικά ώστε να έχω έστω και μια μικρή προσδοκία για κάτι...
