ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικά χρόνια, γνώρισα μια κοπέλα σε κάτι σεμινάρια που έκανα. Αμέσως δέσαμε αλλά όσο πέρναγε ο καιρός έβλεπα στοιχεία που δεν μου άρεσαν: μία θα έλεγε οτι όοοοοολοι οι άνδρες της πόλης της κάνουν κομπλιμέντα(μια φορά μάλιστα μου είχε πει οτι κάποιος της είχε αναφέρει οτι στην δουλειά που είναι πως πρέπει να της δίνουν και επίδομα ομορφιά!. Όμορφη ήταν, δεν λέω το αντίθετο αλλά οχι και Μόνικα Μπελούτσι.), μία θα αποκαλούσε τον φίλο της που έμεναν μαζί ''άσχημο'' και οτι πρέπει να βρει κάποιον ομορφότερο, και φυσικά μέσα σε όλα αυτά υπήρχαν και περιπτώσεις που έφτασε κοντά στην απιστία επειδή όπως μου έλεγε ''τον φίλο μου τον αγαπάω αλλά αυτόν τον ερωτεύτηκα''. Τέσπα, έφυγε για κάποια σχολή και ταυτόχρονα χώρισε αλλά είχαμε επικοινωνία, και φυσικά δεν υπήρχε στιγμή να μην μου τηλεφωνεί λέγοντάς μου οτι γνώρισε κάποιον ή οτι έκανε σεξ με κάποιον, ώσπου πες-πες της λέω πως και με τον φίλο της όταν τα είχανε, δεν έδειχνε και τόσο πολύ την αγάπη της με το να θέλει άλλους άνδρες... Το αποτέλεσμα ήταν να μην ξαναμιλήσουμε. Πριν μερικές μέρες την είδα τυχαία στον δρόμο. Περάσαμε πολύ κοντά αλλά κάναμε σαν να είμαστε άγνωστες. Το δεξί της χέρι ήταν μπροστά στο στήθος της και είδα αρκετά χρυσά δαχτυλίδια, που αυτή όσο την ήξερα δεν φόραγε χρυσαφικά. Πρέπει να ήταν βέρα, μονόπετρο και λοιπά. Άρα παντρεύτηκε. Και σκέφτομαι εγω τώρα:εφόσον το μάτι της έπαιζε γενικά, δεν νομίζω να σταμάτησε να παίζει τώρα, αλλά δεν ξέρω αν ισχύει... Αλλά γενικά, το καταλάβαινε ο οποιοσδήποτε οτι παίζει.... Και ρωτώ, αυτές προτιμάτε; Αυτές που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει ενώ τις υπόλοιπες τις βαριέστε;