ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι η Ι. και βρίσκομαι στο τέταρτο έτος των σπουδών μου σε ΑΕΙ της επαρχίας.Είναι Μάιος και μου μένει ακριβώς 1 μήνας και 3 ημέρες .Και μετά; Μετά επιστροφή στο πατρικό σπίτι και στη μιζέρια της ενηλικίωσης.Μπορεί να έχω περάσει τα 18 χρόνια τώρα αλλά δεν νιώθω ακόμα μεγάλη..τουλάχιστον όχι για όλα.Δυνατότητα παράτασης των σπουδών δεν υπάρχει καθώς υπήρξα αρκετά επιμελής αυτά τα 4 χρόνια ώστε να τελειώσω στην ώρα μου (ναι μαμά είσαι περήφανη για μένα) αλλά και διάφορες οικονομικές δυσκολιές που καθηστούν την επιστροφή μου αναγκαία οικονομική ανάσα στους γονείς μου (καταραμένο ΔΝΤ)!Νιώθω μετέωρη.Αφήνω πίσω τους φίλους μου -είμαστε μαζί από την δεύτερη μέρα του πρώτου έτους, μέχρι τώρα αχώριστοι -αφήνω το σπίτι μου και κατά συνέπεια λέξεις όπως ησυχία και διακριτικότητα ,γιατί σε ένα σπίτι 70 τμ με 4 άτομα να μένουν σε αυτό πως είναι δυνατόν ν αισθανθείς μόνος .Περίσσοτερο από όλα αφήνω 4 χρόνια γεμάτα.Γεμάτα από όλα.Χαρές ,κλάματα,τσακωμούς,βαρεμάρα ,εξόδους ,μεθύσια(πολλά) ,εκδρομές ,συμφοιτητές που μπορεί να μην ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου ,γεμάτα 10ωρα στη σχολή .Με τους φίλους θα χαθούμε..δεν γίνεται αλλιώς .Θα διασκορπιστούμε σε όλη την Ελλάδα και θα βρισκόμαστε αραιά και που.Θα κάνουμε κάτι σαν reunion(τι ηλίθια λέξη )μετά από χρόνια και θα λέμε "θυμάσαι τότε που.."και θα εξιστορούμε ηλίθιες ιστορίες που μόνο εμείς θα μπορούμε να γελάσουμε και να καταλάβουμε γτ εμείς τις ζήσαμε.Πώς θα είναι άραγε η ζωή μετά?Από την μια νιώθω μεγάλη περιέργεια για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα από την άλλη έχω πεισμώσει και προβλέπω οι γονείς μου να με τραβάνε με το ζόρι για να φύγω από εδώ.Μια γλυκειά χαρμολύπη.Είναι αυτό το ξεκίνημα μιας νέας ζωής?Όλοι λένε πως τα πράγματα έκαναν το κύκλο τους και η ζωή προχωρά.Έτσι απλά??Μάλλον έτσι..Υ.Γ Το κείμενο αυτό είναι αποτέλεσμα της πεισματικής μου διάθεσης να μην διαβάσω Ασφαλιστικό.Το επόμενο μου βήμα είναι να βάλω πληντύριο.Καλό σαββατοκύριακο.