ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα πρέπει να σε αφήσω κι εγώ. Εσύ το είχες ήδη κάνει πριν καιρό με το δικό σου μοναδικό και "περίεργο" τρόπο. Δεν πονάει το φινάλε, την ασάφεια που ζήσαμε δεν αντέχω. Αυτό που πήγαινε να γίνει και δεν έγινε. Αυτό που υπήρχε σαν υπόνοια στα λόγια, στα βλέμματα, στα μυνήματα, στις χειρονομίες. Αυτό που έκανε τους άλλους να μας κοιτάνε περίεργα.Ποτέ δεν υπήρξε φιλία μεταξύ μας. Ούτε και θα υπάρξει. Τίποτα κοινό μεταξύ μας, μόνο χημεία.Ντοπάρισμα του εγκεφάλου. Θα αλλάζαμε κάτι από τις "άψογες" ζωές μας για να μαστε μαζί;Τίποτα.Ντουγρού και καρφωτά στα "καθώς πρέπει".Τώρα το μόνο που έμεινε, υλικό για τα όνειρα.