ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχει ειπωθει και γραφτει τοσες φορες..τοσες πολλες που δε μπορω πια να το πιστεψω..παντα εφευγες,εφευγα ουτε που θυμαμαι πια γιατι και πως..και παντα ξαναγυρναγαμε,παντα ξανανοιγαμε τις αγκαλιες μας,παντα ξαναλεγαμε μεγαλα λογια,παντα ξαναμετανιωναμε..ποτε δε βρηκα δυναμη να πω οχι..γιατι τοσες φορες?και τωρα?τωρα ειναι για παντα ειπες..τωρα ειναι οριστικο οτι δεν γινεται να ειμαστε εμεις οι 2 μαζι οτι δεν γινεται πια..εισαι σαν κακια εξαρτηση σαν συνηθεια που καταστρεφει τη ζωη μου,σαν ναρκωτικο που δηλητηριαζεις σωμα και μυαλο..δε ξερω πια τι να σκεφτω..ημουν μικρη κι εσυ ακομα μικροτερος,μεγαλωσαμε μαζι μεσα απο αυτη τη σχεση,ειδα κι ενιωσα πραγματα που δε πιστευα ποτε οτι θα μπορουσα..αγγιξα τα ορια μου,τα ξεπερασα,λες και ζουσα μονο μεσα απο σενα..τιποτα δεν θα ειναι ποτε ξανα το ιδιο,μου αλλαξες ολη τη ζωη και πλεον ζω στη δικη σου τροχια..σαν να φτιαξαμε μια βαση μαζι και πλεον ο καθενας χτιζει πανω σε αυτη..μονος του,χωρις τον αλλο να τον βοηθαει..νιωθω τοσο αδυναμη,τοσο μικρη,τοσο αδεια κι ομως δε μπορω να σκεφτω για σενα αρνητικα..θελω μονο να βουλιαξω,να μη νιωθω,να μην αισθανομαι πια τιποτα..να'σαι καλα για οσα μου χαρισες,για οσα πηρες πισω,για οσα αφησες μισα,για οσα αφησες νεκρα μεσα μου..εισαι ο ερωτας της ζωης μου,καθε μερα προσπαθω,καθε μερα να σε ξεριζωσω απο μεσα μου..καθε μερα παλευω να ενωσω κομματια,να βρω λεξεις,να βρω σκεψεις αλλα κενο..τιποτα..καποια μερα θα το δεις..αλλα μακαρι να μην ειμαι πια εκει για να μη μπορεσεις να με ξανασκοτωσεις παλι..καλη τυχη..