30.4.2012 | 22:52
τερμα
τερμα οι ενοχες. δεν την παλευω. αισθανομαι ενοχη για τα παντα ακομα και για αυτα που δεν φταιω. αισθανομαι ενοχη που εχω δουλεια ενω τα αδερφια μου ειναι χρονια ανεργα, αισθανομαι ενοχη που εχω οικονομικη ανεση να κανω οτι θελω ενω εκεινοι δεν εχουν ουτε για τσιγαρα, αισθανομαι ενοχη που ειμαι ευτυχισμενη. Και ενω τους βοηθαω οσο μπορω και οσο μου επιτρεπουν, παλι αισθανομαι ενοχη. Ειναι τοσο βασανιστικο. Και ενω το παιρνω με την λογικη και καταληγω οτι δεν εχω κανενα λογο να αισθανομαι ετσι, παλι βασανιζομαι.
