Και νόμιζα ότι είχαμε γλυτώσει....
26.2.2018 | 21:13
tesla32
Τα μοναχικά βράδια μου λείπεις πολύΤο πρωί που ξυπνώ ακόμα πιο πολύ.Σχεδόν κάθε πρωί.Είσαι το άλλο μου ολόκληρο.Είναι σίγουρο αυτό. Το άλλο μου ολόκληρο σε ένα πλήθος δισεκατομμυρίων Μια λευκή γραμμή χωρίζει τις ζωές και ένα μαύρο πέπλο καλύπτει τη συνέχεια. Σε όλους όσους χάνουν το άλλο τους ολόκληρο.Δεν είναι έρωτας. Δεν είναι αγάπη. Είναι κάτι παραπάνω όταν βρίσκεις το άλλο σου.Δεν υπάρχουν λόγια.Είναι ολοκληρωτικό. Δεν είναι μαγικό ή κάτι αλλόκοσμο. Είναι κάτι άλλο.Σιωπή μηνών.Το μαύρο πέπλο έπεσε, φέτος, πιο βαρύ απ τον χειμώναΜοναδική ελπίδα η άνοιξη και οι καρδιές των φίλων Ακόμα και οι καρδιές αναλώσιμων ξένων. Η καταδικασμένη θαλπωρή των ξένων που εξαφανίζεται μετά τα πρώτα κρεβάτια.Και πάλι και πάλι, όσο αντέχεις. Όσο το πέπλο βαραίνει. Και πάλι απ την αρχή. Μέχρι να συναντηθούμε ξανά. Και η ζωή κάνει κύκλους.Γύρω μας. Μην με ξεχάσεις ποτέ. tesla32
4