ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τεταρτη στο μετρο,οδευω για την δουλεια, ακουω κατι ρομαντικες κομματαρες και εκει που η μερα μου ηταν ανουσια, ξαφνικα μπαινει και καθεται απεναντι μου. Με κοιταει στην αρχη δειλα και μετά έντονα στα μάτια και μου χαμογελάει. Εχω μείνει παγωτο!Ηταν μαγικό,ήταν κάτι άλλο, ήταν καλοσύνη και αγάπη ταυτόχρονα!Και έχω μείνει να τον κοιτάζω χωρίς να αντιδράσω!Εχω σαστίσει...μου έχει κοπεί η αναπνοή!Ξαφνικά μια επιβάτης κάνει φασαρία για κάτι άσχετο και γυρνάω το βλέμμα και όταν τον ξανακοίταξα και τον περιεργάστηκα ολόκληρο,διαπίστωσα ότι δεν ήταν Ελληνας. Και εκεί κόλωσα!Εκεί ξαφνικά ήρθαν όλες οι ατάκες φίλων που δεν θα ξεστόμιζαν να μου πουν μπροστά μου αλλά θα τις σκέφτονταν.Ηρθε ο ρατσισμός όταν θα μας κοίταζαν στο δρόμο πιασμένοι χέρι χέρι,μια Ελληνίδα και ένας Αλβανός. Και ενώ θεωρώ ότι δεν με αγγίζουν όλα αυτά και ουδέποτε ήμουν ή θα γινόμουν ρατσίστρια,εκείνος σαν να κατάλαβε τι σκέφτηκα και έσκυψε το κεφάλι και μετά απο λίγο κατέβηκε στάση Χολαργο.και έμεινα εκεί σαν ηλίθια να θυμάμαι τα μάτια μου,το χτυποκάρδι,να σιχτιρίζω τον εαυτό μου που αντέδρασε έτσι,να θυμώνω με μενα,με όλους και με όλα!δεν ξέρω τι μου συνέβη, αυτό που ξέρω είναι ότι μπορεί να ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου μπορεί και όχι. Το θέμα είναι ότι εγώ φέρθηκα όπως δεν θα έπρεπε!Και νιώθω σκατά για αυτό....ήθελα να το βγάλω απο μέσα μου, ευχαριστώ!