ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα, λίγους μηνες πριν εκλεισα τα 19 και είμαι παρθένα. Ναι, το θεωρώ πρόβλημα. Οχι δεν μπορώ να ακούω τα κλασικά "Δεν χρειάζεται να βιάζεσαι, θα έρθει από μόνο του, πρέπει να χαλαρώσεις, όλα στη σειρά τους" και λοιπες μαλακίες που οχι μόνο δεν παρηγορούν αλλά με τσαντίζουν ακόμα περισσότερο... Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν έχω κάνει ποτέ μου σχέση. Όλοι γυρω μου προχωρούν και εγω μένω στάσιμη. Όλα αυτά δεν θα ήταν πρόβλημα αν δεν είχα τόσο έντονη ανάγκη να εκδηλώσω την σεξουαλικότητά μου. Με καίει. Είναι ενα μέρος του εαυτού μου που καταπιέζεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ. Και κάποιος λογικά θα αναρωτηθεί, και πού το ξέρω αφού δεν το χω κάνει; Φέτος το καλοκαίρι, λοιπόν, έκανα (πολύ καλό) στοματικό σε έναν καλό μου (και έμπειρο) φίλο (όχι, δεν είναι για σχέση και δεν θελω να κανω κάτι άλλο μαζί του), και που λέτε, ένιωσα οτι επιτέλους ξεκλείδωσα ένα κομμάτι μου που θέλει να απελευθερωθεί ακόμα περισσότερο, να αποκτήσει πολλές και διαφορετικές εμπειρίες και να συμβάλλει στην ευτυχία μου! Ήμουν τόσο χαρούμενη και ένοιωθα οτι όχι μόνο μου έφυγε το απωθημένο, αλλά με ευχαριστούσε και η ίδια η ανιδιοτελής διαδικασία (δεν μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία εκείνες τις μέρες φακδιςσιτ). Κάποιοι θα πουν, νταξει, μπορεί απλώς να είναι άσχημη ή περίεργη και αντικοινωνική. Θα σας πω οτι δεν είμαι τίποτα από αυτά. Το πρόβλημα είναι οτι είμαι πολύ ανταγωνιστική προς το αντίθετο φύλο και δεν έχω "τον τρόπο" thus I cant unleash the beast, με καταλαβαίνετε;Ηθελα απλώς να τα βγάλω από μέσα μου. Ταυτίζεται κανείς;