ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τί είναι αυτό, όμως.. κάποιες βραδιές σε νιώθω εδώ, δίπλα μου.. Μέσα στο δωμάτιο.. σ’ αυτό το ίδιο δωμάτιο που κάποτε μοιραζόμασταν χαρές, λύπες, ματιές, χαμόγελα, όνειρα.. “Δε θέλω να σε χάσω ποτέ”, είχες πει. Αλήθεια, θυμάσαι; Δε μπόρεσα να ξαπλώσω στη μεριά σου. Όσο κι αν προσπάθησα. Όσο κι αν μου έλειπες. Σου τη φύλαγα. Αυτή η θέση ήταν δικιά σου. Ίσως δεν είναι τυχαίο που ακόμα σε νιώθω δίπλα μου, μυρίζω τ’ άρωμά σου, ακούω τη φωνή σου.Έφυγες μ’ ένα “Θα τα πούμε” κι ένα “Μη χανόμαστε”. Χάθηκες πρώτος. Έμεινα εδώ. Θα σε περιμένω να χτυπήσεις την πόρτα. Έστω και σαν περαστικός. Θα περιμένω..H....