ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νίκος ΚαββαδίαςMal du departΣτὴν ἀδερφή μου Ζένια.Ἀπὸ τὴ Συλλογὴ «Μαραμπού», ἔκδ.4η Ἄγρα, Ἀθήνα 1990.Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴςτῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων,καὶ θὰ πεθάνω μιά βραδιά, σὰν ὅλες τὶς βραδιές,χωρὶς νὰ σχίσω τὴ θολὴ γραμμὴ τῶν ὁριζόντων.Γιὰ τὸ Μαδράς, τὴ Σιγγαπούρ, τ' Ἀλγέρι καὶ τὸ Σφὰξθ’ἀναχωροῦν σὰν πάντοτε περήφανα τὰ πλοῖα,κι ἐγώ, σκυφτὸς σ' ἕνα γραφεῖο μὲ χάρτες ναυτικούς,θὰ κάνω ἀθροίσεις σὲ χοντρὰ λογιστικὰ βιβλία.Θὰ πάψω πιὰ γιὰ μακρινὰ ταξίδια νὰ μιλῶ•οἱ φίλοι θὰ νομίζουνε πὼς τὰ 'χω πιὰ ξεχάσει,κι ἡ μάνα μου, χαρούμενη, θὰ λέει σ' ὅποιον ρωτᾶ:« Ἦταν μιὰ λόξα νεανική, μὰ τώρα ἔχει περάσει ...»Μὰ ὃ ἐαυτός μου μιὰ βραδιὰν ἐμπρός μου θὰ ὑψωθεῖκαὶ λόγο, ὡς ἕνας δικαστὴς στυγνός, θὰ μοῦ ζητήσει,κι αὐτὸ τὸ ἀνάξιο χέρι μου ποὺ τρέμει θὰ ὁπλιστεῖ,θὰ σημαδέψει, κι ἄφοβα τὸ φταίστη θὰ χτυπήσει.Κι ἐγώ, ποὺ τόσο ἐπόθησα μιὰ μέρα νὰ ταφῶσὲ κάποια θάλασσα βαθιὰ στὶς μακρινὲς Ἰνδίες,θά’χω ἕνα θάνατο κοινὸ καὶ θλιβερὸ πολὺκαὶ μιὰ κηδεία σὰν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων τὶς κηδεῖες.