22.2.2017 | 15:28
Θα ήθελα να είμαι το σουπερ ανεξαρτητο κορίτσι
που τα καταφερνει όλα μόνο του και δεν απογοητευεται ποτέ, αλλά δεν είμαι. Αντιθέτως χρειάζομαι αν όχι βοήθεια ή έστω λίγη κατανόηση την ησυχία μου. Και όταν λέω την ησυχία μου να μην χρειάζεται να προσποιούμαι 24/7 ότι όλα πάνε τέλεια για να αισθανονται καλύτερα η γύρω μου. Ιδιώς με το αγόρι μου που το καταλαβαίνει με την μία ότι δεν είμαι εντάξει είναι πραγματικά δύσκολο. Όταν μου λέει ο άλλος, ’’όταν χαμογελάς είσαι 10 φορές πιο όμορφη’’, ’’Μα γιατί είσαι έτσι πάλι? Δεν θα επρεπε’’ και ξέρω ότι επηρεάζεται από τις διαθεσεις μου δεν μπορώ να είμαι ειλικρινής. Και κυρίως δεν μπορώ όταν γνωρίζω ότι έχει και αυτός δικά του θέματα και πως όταν με βλέπει καλά, παίρνει δυναμεις και τα πηγαίνει καλύτερα. Εχω ανθρωπους γύρω μου, τους μισούς τους ντρεπομαι τους αλλούς μισούς τους νοιάζομαι υπερβολικα.Εχω ειλικρινα κουραστει και απλά θέλω να απομονωθώ μέχρι να γίνω όσο καλά ήμουν.
