ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικές φορές, κάνω διαταραγμένες σκέψεις. Σίγουρα αυτές οι σκέψεις δεν περιέχουν κάποιο κακό, υποθέτω, αλλά όπως και να έχει, κακό δεν θα κάνω ποτέ, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Οι σκέψεις αυτές έχουν ξεκινήσει από την παιδική μου ηλικία, από 5 χρονών. Γνωρίζω βέβαια ότι όλα τα παιδιά γενικά πειραματίζονται, οπότε έτσι υποθέτω πως έκανα κι εγώ. Νομίζω όμως πως οι σκέψεις που έκανα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και την εφηβεία ήταν πολύ διαταραγμένες για την ηλικία μου. Θα έπρεπε να ήμουν ένα ήμουν ένα αθώο παιδάκι αλλά αντιθέτως μόνο αυτό δεν ήμουν. Έχω ενοχές. Αυτό που θα πω, θα ακουστεί προσβλητικό. Νομίζω πως το υπεύθυνο άτομο είναι η μητέρα μου. Είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε μία καλή σχέση αλλά ντάξει γενικά είμαι απόμακρη ίσως και αντιδραστική κυρίως απέναντι στους γονείς μου και καμια φορά στα αδέρφια μου. Ποτέ όμως σε άλλους. Αυτό που σκέφτομαι δεν θα το πω ποτέ στην μητέρα μου, είναι ντροπή να αισθάνομαι έτσι για την γυναίκα που με φρόντισε και με μεγάλωσε. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί πιστεύω πως η μητέρα μου είναι υπεύθυνη. Ίσως να έχω μπερδεμένες και ελλειπή σκέψεις ή ακόμη και φαντασίες και βγάζω λάθος συμπερασμάτα. Αυτό όμως πώς θα το ανακαλύψω; Όταν πήγαινα στο νηπιαωγείο η μητέρα μου, μου είχε απαγορέψει να κάνω παρέα με ένα αγοράκι. Δεν ήξερα ποιος ήταν ο λόγος. Θυμάμαι πως όταν ήμασταν διάλλειμα έπαιζα μαζί του και μετά βγήκαν για διάλλειμα τα μεγαλύτερα και θυμάμαι να λέω στο αγοράκι (στα ελληνικά, ημασταν εξωτερικό τότε) ότι δεν πρέπει να με δουν τα αδέρφια μου μαζί σου και έφευγα. Νόμιζα πως απαγορευόταν να κάνουμε παρέα διότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι "ερωτικό". Τέλος πάντων, ρώτησα πριν κάποιους μήνες την μεγαλύτερη αδερφή μου γι' αυτό το περιστατικό, μου εξήγησε ότι η δασκάλα μου απαγόρευσε να κάνω παρέα μαζί του διότι έκανα φασαρία και ενοχλούσα την τάξη και η μητέρα μου με χτύπησε και μάλλον αυτός ήταν ο φόβος μου, για να μην με δουν μαζί του. Το είχα παρεξηγήσει αυτό το περιστατικό και μπορεί κάπως έτσι να έχω παρεξηγήσει την μητέρα μου γι' αυτές τις σκέψεις. Ένα άλλο περιστατικό που μου είχε συμβεί όταν ήμασταν ακόμα εξωτερικό.. είχα χαθεί. Θα ήμουν 4 χρονών. Με βρήκαν μετά από κάποιες ώρες. Δεν θυμάμαι πολλά από αυτό, ό,τι μου έχουν πει οι δικοί μου. Δεν ξέρω. Θα ήθελα να μιλήσω με έναν ψυχίατρο (γιατί μάλλον αυτό χρειάζομαι) αλλά ντρέπομαι να μιλήσω για τις σκέψεις μου. Από την άλλη, θα ήθελα να με υπνωτίσουν και να γυρίσω τον χρόνο πίσω (δεν ξέρω αν μπορεί να συμβεί στα αλήθεια ή μόνο στις ταινίες) να μάθω περισσότερα πράγματα, ίσως και να ανακάλυπτα την αιτία της διαταραγμένης προσωπικότητας ή τελος πάντων αυτό που μου συμβαίνει.