ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια αδερφή μικρότερη κατά 15 χρόνια. Είναι ανεξάρτητη κοπέλα, και έχει γαλουχηθεί από μικρή στο πιστεύει ότι δεν είναι κατώτερη από κανέναν άντρα και να μην επιτρέπει να μην της φέρονται με σεβασμό. Κατά την γνώμη μου, φέρεται πολύ καλά, πολύ καλύτερα από όσο μου φέρονταν εμένα οι κοπέλες όταν ήμουν στην ηλικία της. Έχει κάνει κάποιες σχέσεις αλλά όλες τελευταία καταλήγουν με τον ίδιο τρόπο.Τα αγόρια να εκδηλώνουν καταπιεστική συμπεριφορά, ακόμα και να απειλούν βία, τρελαίνονται, χτυπάνε κουδούνια, παρακολουθούν, γενικά προκαλούν φόβο στην κοπέλα και δεν τους νοιάζει που η κοπέλα πια δεν θέλει, ή ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.Ο τελευταίος για παράδειγμα, ένα από τα πράγματα που έκανε ήταν να παίρνει τηλέφωνο, χωρίς διακοπές, κυριολεκτικά όλη μέρα, κυριολεκτικά. Μιλάω για αυτό το πράγμα, για να μην πώ άλλα. Αυτό δείχνει ένα μη ισορροπημένο άτομο, αν και τον ξέραμε και δεν αντιληφθήκαμε κάτι τέτοιο.Και τις τρείς φορές αναγκαστήκαμε να επέμβουμε δραματικά ως οικογένεια, γιατί τα πράγματα ξέφευγαν από τα όρια και δεν θέλαμε να καταλήξουμε και στην Ανίτα Πάνια.Το αποτέλεσμα είναι η κοπέλα να έχει φοβηθεί να κάνει σχέση γιατί θα περιμένει όταν τα πράγματα ίσως να μην πηγαίνουν καλά, ο άλλος θα κάνει τα ίδια. Όταν όλα πηγαίνουν καλά, όλοι καλοί φαινόμαστε.Επειδή ξέρω ότι η συμπεριφορά της είναι πολύ καλή, και έχω αποκλείσει να φταίει αυτή και πχ αυτοί είναι φυσιολογικοί και αυτή τους οδηγεί εκεί, προσπαθώ να την συμβουλέψω, πώς να αναγνωρίζει τον τύπο του νεαρού/άντρα που θα την καταπιέσει, ή θα της πουλήσει τσαμπουκά, ακόμα και στο τέλος, και στο κάτω κάτω δεν μπορεί κάθε σχέση να τελειώνει έτσι.Η βοήθεια λοιπόν που ζητώ είναι να μου πείτε, ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να προσέχει τα οποία είναι κοινά σε αυτούς τους τύπους και να τους αποφεύγει μια κοπέλα, ακόμα και νωρίς στην σχέση. Αν κάνουν τι; Αν πουν τι;Επειδή στην δική μου την «γενιά» αυτά ήταν ανήκουστα, μήπως εσείς τα μικρά έχετε τρελαθεί τελείως και δεν έχετε όρια και σεβασμό στην θέληση του άλλου, και έχουμε ξαναγυρίσει σε ένα ιδιότυπο μεσαίωνα στις σχέσεις των δύο φύλων.Αν μας χώριζε μια κοπέλα, το κρατούσαμε μέσα μας, άντε να πίναμε στο σπίτι, να ακούγαμε Μητροπάνο, άντε να παίρναμε και ένα τηλέφωνο παραπάνω, να πούμε πόσο αγαπάμε ή πονάμε. Όχι να απειλούμε και να χτυπάμε πόρτες και να κυνηγάμε τον άλλον, να τον παρακολουθούμε και άλλα κουλά.Δηλαδή και μείς αγαπούσαμε, πονούσαμε, αλλά ούτε μας περνούσε από το μυαλό να κάνουμε την κοπέλα να νιώσει ότι δεν είναι ασφαλής, ότι δεν την σεβόμαστε ή ότι δεν έχουμε σώας τας φρένας.Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά σημάδια προς αποφυγή, ή έτσι κάνετε πια όλοι;