Χωρίσαμε με την κοπέλα μου πρίν από ενάμιση μήνα με δική της απόφαση.Μου είπε ότι δέν ήταν πολύ καλά ψυχολογικά και ότι ήθελε να μείνει λίγο μόνη.Η αλήθεια είναι ότι τελευταία είχε αλλάξει,έγινε νευρική,τσαντιζόταν με το παραμικρό,και όλα την ενοχλούσαν.Καμία σχέση με το πώς ήταν πρίν.Την ρώτησα άν φταίω εγώ σε κάτι,της είπα πως οποιοδήποτε πρόβλημα έχει να το αντιμετωπίσουμε μαζί,την ρώτησα ακόμα και άν υπάρχει άλλο πρόσωπο,και σε όλα μου απάντησε αρνητικά.Μου ζήτησε μόνο χρόνο τίποτε άλλο,κι εγώ το δέχθηκα.Το πρόβλημα είναι,ότι όλο αυτό το διάστημα,μόνο χωριστά δέν είμαστε.Σχεδόν κάθε μέρα με παίρνει και μιλάμε,και έχουμε βγεί 2 φορές για καφέ και 3 για ποτό,και πάντα εκείνη με παίρνει και μου λέει να βγούμε.Χθές αργά το βράδυ με πήρε και μου είπε ότι της ήρθε ξαφνικά όρεξη για burger και θέλει να πάμε μαζί,και πήγαμε.Μετά ήθελε μακρινή βόλτα με το αυτοκίνητο για να ξεσκάσει,και το έκανα κι αυτό.Το Σάββατο θα πάει σε ένα γάμο,και μου έθεσε ώς δεδομένο ότι θα πάμε μαζί γιατί λέει δέν μπορεί να είναι ασυνόδευτη,και θα πάω γμτ.Ξέρω ότι κάνω μ......κίες,αλλά την αγαπάω και δέν μπορώ να αντισταθώ.Έχει κι ένα τρόπο που τα λέει,και πάντα με τουμπάρει.Χθές πήγα να της κάνω συζήτηση σχετικά με το τί θα γίνει με εμάς,και μου πως είναι ακόμα νωρίς και να μήν την πιέζω.Δέν ξέρω τί άλλο να κάνω,έχω μπερδευτεί εντελώς.Η σκέψη μου είναι συνέχεια σ'εκείνη,και να θέλω να ξεκολλήσω δέν μπορώ,και το χειρότερο είναι ότι δέν ξέρω τί θα γίνει,τί θα αποφασίσει.