ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τον εαυτό μου. Διαβάζω όλα αυτά τα κείμενα που λένε άκου την καρδιά σου έλα σε επαφή με τα συναισθήματα σου και τόσα άλλα. Γι' αυτό θα τα γράψω εδώ και όποιος θέλει ας σχολιάσει. Δεν έχω λογαριασμό. Θα σας διαβάσω αλλά δεν θα απαντήσω. Η κατάσταση μου: Είμαι 22 άντρας αν και νιώθω περισσότερο αγόρι, μένω με τους γονείς, είμαι ικανοποιημένος από την δουλειά που επέλεξα αλλά δεν πληρώνομαι και δεν βλέπω να πληρώνομαι ούτε στο μέλλον. Έχω καλή φυσική κατάσταση αν και καπνίζω.Η συναισθηματική μου κατάσταση: Μέχρι πριν λίγο καιρό ένιωθα μία αφόρητη πίεση μέσα στο μυαλό με αποτέλεσμα να δίνω δυνατές μπουνιές στο κεφάλι μου. Ξέρω ότι δεν είναι καλό αλλά το χέρι μου ήταν ανεξέλεγκτο. Πολλές φορές πιέζω το κεφάλι μου τόσο πολύ ώστε να κοκκινίσει. Έπειτα νιώθω μία μικρή ζαλάδα. Άλλες φορές πιέζω το σώμα μου. Τις περισσότερες φορές νιώθω δυσφορία. Το μυαλό μου: Έχω ιδέες αλλά το ρημάδι δεν σταματάει ποτέ. Σπάνια ηρεμώ. Επικρατούν εικόνες βίας με εμένα να χτυπάω κάποιον άλλον, αυτολύπηση και συγκρίσεις με άλλους. Τα ρούχα μου: Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ψώνισα κάτι. Έχω ένα μπουφάν από το γυμνάσιο που μου αρέσει σε σκούρο μπλε. Όταν δεν έχει κρύο φοράω σκούρα μπλε ζακέτα με κουκούλα. Έχω ένα συγκεκριμένο μαύρο παντελόνι, λιγάκι ξεθωριασμένο και είναι φαρδύ. Μου αρέσει όμως. Τα παπούτσια μου είναι αθλητικά. Τα ρούχα μου, μου αρέσουν αλλά με κάνουν κάπως απρόσιτο. Σαν μπράβος μοιάζω. Το περπάτημα μου: Γρήγορο, το κεφάλι κοιτάει κάτω. Έχω την τάση να κάνω ότι ψαχουλεύω τις τσέπες μου. Στην πραγματικότητα ξέρω πολύ καλά τι έχω στις τσέπες μου αλλά φοβάμαι να αφήσω ελεύθερα τα χέρια μου για πολύ ώρα. Επίσης αποφεύγω την οπτική επαφή. Έχω παρατηρήσει με την άκρη του ματιού ότι μπορεί να με παρατηρεί κάποιος αλλά κάνω ότι δεν τον βλέπωΤο ύφος μου: Τα μάτια μου είναι πιο κλειστά όταν είμαι έξω. Το πρόσωπο μου παίρνει μία πιο επιθετική μορφήΠροσωπική κατάσταση: Υπήρχαν κάτι κοπέλες στο σχολείο που τους άρεσα αλλά ποτέ δεν έκανα κάτι. Από γυναικείο πληθυσμό πλέον η μόνη σχέση που έχω είναι τα μπου@@@@λα. Η θεωρία μου προφανώς λανθασμένη: καλοί οι έρωτες αλλά για πόσο; Αν δεν έχω λεφτά, αυτοκίνητα κ.τ.λ που θα οδηγήσει;Φίλοι: Λίγοι και μένουν μακριά. Μιλάμε που και που από το facebook. Διάφορα: Έχω καθίσει μέσα στο σπίτι μέχρι και δύο εβδομάδες χωρίς να κάνω τίποτα. Όποτε βγαίνω επειδή δεν έχω κανένα συγκεκριμένο προορισμό καταλήγω να περπατήσω κανά 20λεπτό και να ξαναγυρίσω πίσωΦοβίες / Ανασφάλειες (;) Δεν έχω δίπλωμα αυτοκινήτου, από λεφτά δεν τα πάω καλά, χαμηλή αυτοεκτίμηση, νιώθω κάτι αρνητικό για τους άλλους. Δεν μου αρέσει η ζωή μου. Φοβάμαι για το μέλλον μου, δεν τολμάω να σκεφτώ πως θα είμαι σε δέκα χρόνια. Σύνοψη: Θα μου πείτε είσαι μικρός. Δοκίμασε το ένα ή δοκίμασε το άλλο. Άλλαξε σκέψεις και διάφορα. Αν μπορούσα να τα κάνω δεν θα έγραφα το μακρινάρι. Για την ακρίβεια δεν ξέρω καν τι απαντήσεις να περιμένω