ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας.. Γνώρισα ένα παιδί στο γνωστό Fb. Μιλούσαμε χαλαρά 6-7 μήνες. Αυτός από την αρχή έδειξε ενδιαφέρον, με πολύ όμορφο τρόπο. Εμένα, ενώ μου άρεσε ο τρόπος του, προσπαθούσα να κρατώ μια απόσταση (από φόβο μην αναπτύξω συναισθήματα) Κ πέραν αυτού υπάρχει μία μεγάλη απόσταση μεταξύ μας 400χλμ. οπότε σκεφτόμουν να μη το παλαίψω.Έλα όμως που τον τελευταίο καιρό, άρχισα να ''λυγίζω''! Αυτός είναι πάντα εκεί όταν του μιλήσω κ πάντα καλός απέναντι μου. Κ σκέφτηκα, όντας μόνη μου τόσα χρόνια, μήπως να επιχειρήσω; Μήπως να παλαίψω την απόσταση; Κ αν είναι όλα νορμαλ εγώ θα τον ακολουθήσω παντου! Μιας κ ψάχνω την αληθινή αγάπη (θα φάω μούτζα που πιστεύω ακόμα σε αυτό, ε;) Ξεκίνησα λοιπόν, να ανταποκρίνομαι. Να δείχνω ενδιαφέρον κλπ. κλπ. Αυτός, ίδιος στην αρχή. Στη πορεία όμως άρχισε να ''απομακρύνεται'' Να μην απαντάει στα μηνύματα, να μη σηκώνει τηλ. κλπ. Του μίλησα μία φορά κ του τα είπα, κ μου είπε ότι έτσι είναι το στυλ του! Τον ρωτησα, αν γνωρισε κάποια άλλη κοπέλα κ μου είπε όχι. Κ ότι έτσι λειτουργεί κ να το σεβαστώ αυτό. Με ''πιέζει'' να βρεθούμε, κάτι που θέλω κ γω. Αλλά, μου λέει να πάω στη πόλη του. Αυτός σε μένα, δε μπορεί λέει να έρθει γιατί έχει οικογενειακά τρεχάματα. Εγώ αυτό δε μπορώ να το δεχτώ, καθότι, δε τον ξέρω από κοντά. Κ επίσης, δε το θεωρώ σωστό.Του πρότεινα να μοιράσουμε την απόσταση κ να βρεθούμε σε μία πόλη στη μέση! Το δέχτηκε μεν, αλλά όχι με πολύ χαρά δε. Κ δε ξέρω εν τέλει, τι θα γίνει.Πραγματικά, δε ξέρω πως πρέπει να φερθώ. Νιώθω ότι απομακρύνθηκε.Έλα όμως που εμένα αυτό με στεναχωρεί! Κ δε ξέρω αν πρέπει να το παλαίψω ή να το αφήσω να πάει στο καλό; Υπόψιν δεν είμαστε μικρά παιδιά, 31 αυτός, 29 εγώ.Όποιος/Όποια θέλει να μου πει μία γνώμη θα το εκτιμούσα πολύ.Ευχαριστώ..