ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μη μου πεις ό,τι δε θέλεις. Δε θέλω να μου υποσχεθείς τίποτα, δε θα σου ζητήσω κάτι. Μόνο να μου κρατήσεις λίγο συντροφιά. Θέλω μόνο να ακούσω τη φωνή σου. Πειράζει να θέλω να μπορώ να τη διακρίνω μες στο πλήθος; Πώς να ερωτευθώ κάτι χωρίς φωνή...μπορώ να το κάνω αλλά πόσο να κρατήσει; Ό,τι νιώθω διαβρώνεται από την αμφιβολία...το φόβο μήπως γελάς μαζί μου... Προσπαθώ να καταλάβω τί γίνεται, η φαντασία μου άλλοτε με απογοητεύει άλλοτε με τρομάζει. Δε φοβάμαι την απόστασή σου, φοβάμαι τον ήχο της φωνής σου...άχρωμο, χωρίς παλμό, απών...φοβάμαι τον ήχο της δικής μου φωνής που έχει τόσα χρώματα για σένα...αλλά παραμένει γκρι. Αν θες να τελειώσει όλη αυτή η ιστορία, μπορείς να το κάνεις, μπορείς να μου το πεις...συνηθίζω έτσι κι αλλιώς στην απουσία σου... Θα θελα όλο αυτό να ήταν αληθινό, αλλά κι αν δεν είναι...θα το ξεπεράσω...κάποια στιγμή...αρκεί να μάθω την αλήθεια. Δε μ' αρέσει πλέον αυτό...θέλω ή να μου κρατήσεις το χέρι ή να φύγεις. Πρέπει να βρω τη δύναμη για ένα από τα δύο...και την έχω...δεν έχω δύναμη γι' αυτό που συμβαίνει τώρα...Θέλω ή να σε αγαπήσω, να αποκτήσω κάποιες ΚΟΙΝΕΣ αναμνήσεις μαζί σου ή να σε ξεχάσω. Εσύ μπορεί να ξέρεις καλύτερα από μένα...τί από τα δύο μας αξίζει περισσότερο...Ξέρεις άραγε, μπορείς να μου πεις; Πάρε με ένα τηλέφωνο και μη μου μιλήσεις καθόλου...αλλά να είσαι ΕΣΥ, όχι κάποιος άλλος...