ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα που απομακρύνεται σιγά σιγά το καλοκαίρι και μαζί του κι αυτή η 'υποχρεωτική' χαρά που το συνοδεύει καταλαβαίνω ότι είσαι ακόμη εδώ... τι κι αν μεσολάβησαν 2 ολόκληροι μήνες, διακοπές σε νησί με φίλους, άσκοπες συναναστροφές και βεβιασμένα χαμόγελα.Εσύ είσαι εδώ, και γω ζω στο παρελθόν. Μαζί σου. Αιχμαλωτισμένη. Ήπια τεκίλες και ρούμι για να σε ξεχάσω, διασκέδασα και τη θλίψη μου σε κλάμπ. Νόμιζα ότι έτσι θα σε ξέχναγα και θα μουν καλά.Μάταιος κόπος, αν και προσπάθησα πολύ να είμαι και να φαίνομαι καλά. Μα δεν μπορούσα. Γιατί αυτό δεν ήταν ένα οποιοδήποτε καλοκαίρι. Το χαμε σχεδιάσει λεπτομερώς. Αυτό θα ήταν 'το καλοκαίρι μας' μου χες πει.Και γω το πίστεψα. Γιατί αυτό το καλοκαίρι θα ταν αλλιώς γαμώτο, αν ήμασταν μαζί. Θα σου λεγα και το σ' αγαπώ, που τόσο ήθελα να ξέρεις. Μα τελικά το καλοκαίρι αυτό το πέρασα προσποιούμενη πως δε σε σκέφτομαι και λέγοντας ψέματα πως περνάω γαμάτα.Και τώρα άγχος και λύπη και ήδη φθινοπωρινός καιρός εδώ στη βόρεια Ελλάδα. Πέρασε ένα καλοκαίρι και δεν το νιωσα. Θα υπάρξουν και καλύτερα καλοκαίρια.