ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το κύμα σιγοτραγουδάει στα βράχια και τα περιλούζει με την όμορφη μελωδία του.Ξαφνικά όμως μπορεί απ'τη μια στιγμή στην άλλη να σκάσει απότομα πάνω τους απελευθερώνωντας την γαλήνια μα ταυτόχρονα τραχυά αύρα της θάλασσας.Έτσι είμαστε όλοι.Μα για θυμήσου...Πάνω στον ψηλό βράχο.Εκεί.Εκεί με άφησες.Με άφησες να κοιτάζω το άγριο κύμα καθώς εσύ έφευγες με την μικρή βάρκα σου.Δεν χώραγε πολλά.Μόνο εσένα και μερικές αναμνήσεις.Σπασμένες τώρα πιά.Εσύ τις έσπασες.Δεν ήθελες να θυμάσαι.Τις περισσότερες τις βούτηξες στην θάλασσα.Η θάλασσα ξαφνικά λυπήθηκε.Έχανε λέει την αντανάκλαση του ουρανού της.Άλλωστε,αυτός δεν την ομορφαίνει;Έπειτα αγρίεψε.Το κύμα της πόναγε τους βράχους χτυπώντας τους.Οι αναμνήσεις σιγά σιγά έφτασαν στην χρυσαφένια αμμουδιά.Τις μάζεψα.Ανέβηκα και πάλι στο ψηλότερο σημείο.Εκεί που όλα δείχνουν ήρεμα.Τις κράτησα σφιχτά.Όχι στα χέρια μου.Κάποτε θα γλίστραγαν από τα χέρια μου.Αν θελήσεις ποτέ ξανά να τις βρεις,έλα στο ψηλότερο σημείο.Έπειτα έλα στην θέση μου.Κοίτα γύρω σου.Έχω σκορπίσει τις όμορφες αναμνήσεις παντού.Ώπου κι αν κοιτάς,θα τις βλέπεις.Εκεί θα είμαι πάντα.Όχι για να με βρεις εσύ εύκολα.Μα για να βλέπω το μακρύ ταξίδι σου.Αν φτάσεις απέναντι θα είναι πιά αργά.Αντίο.