ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Πρόσφατα έχασα τον πατέρα μου 60 ετών μετά από ολιγόμηνη μάχη με την επάρατη νόσο. Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου. Παρ'όλο που έχω ένα μωράκι που μας προσφέρει απεριόριστη παρηγοριά σε όλους, το μυαλό μου είναι κολλημένο εκεί. Σε όλες τις υπέροχες στιγμές που μας χάρισε, στις δύσκολες στιγμές που ζήσαμε στο διάστημα της αρρώστειας, στο θάνατό του, στην κηδεία. Πριν αρρωστήσει ήμουν πάντα με το χαμόγελο, ευτυχισμένη και ο φόβος μου ήταν μη μου πάθει από την οικογένεια κανένας τίποτα με τόσα που ακούμε. Και τελικά χτύπησε και τη δική μας πόρτα η αρρώστεια. Ήμουν πάρα πολύ δεμένη με τον πατέρα μου, τον λάτρευα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Πώς θα μπορέσω να ζήσω με αυτήν την απώλεια;