ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να φωναζω τοσο δυνατα με ολοι μου την δυναμη, μεχρι να κοπει η ανασα μου. Για εσενα που δεν ξερω τι κανεις, γιατι ξερω οτι παντα ποτε δεν θα ειμαι σαν κι αυτη, την πρωτη σου αγαπη. Για εσας που ποτε σας δεν με καταλαβατε, για εσας που ποτε δεν με δεχτήκατε οπως ειμαι, για τις αποψεις μου, για το τροπο μου και τις επιλογες μου. Κι εγω τωρα τι εχω απογινει μ ολα αυτα τα καμώματα σας; ενας μικρος κι ανασφαλεις ανθρωπος, ενας ανθρωπος που φοβαται τους παντες, φοβαται να εκφραστει και να εκφρασει τον τροπο που σκεφτεται. Παντα ετσι θα ειμαι, δε θα αλλαξω ποτε, γιατι ετσι με κανατε. αλλα ξερετε κατι, σ αυτη τη ζωη, οτι δινεις παιρνεις, μπορει κι εγω να πλήγωσα, να εβρισα, να παρανόησα και να αντιμίλησα αλλα σ αυτο το κοσμο που το πρωτεύων πραγμα ειναι η ρουφιανια το γλύψιμο και η υποταγή δε θελω να συμπεριλαμβανομαι. Κι εσυ που λες οτι μαγαπας, ξερω οτι σκεφτεσαι την πρωην σου, το βλεπω, το νιωθω. Δεν αξιζω εγω αγαπη;Γιατι;Τι εκανα γαμωτο;