ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο μου λείπουν ο ήχος των κρότου-λάμψης, η μυρωδιά που αφήνουν στα ρούχα σου τα ληγμένα μπατσοχημικά, η συμπόρευση έστω και για λίγο με τον δημόσιο υπάλληλο που όταν σβήσει η τελευταία εστία φωτιάς, όταν το γκλοπ ενός μπάτσου κοπανήσει για τελευταία φορά τη γκλάβα ενός συνταξιούχου αντεξουσιαστή με ΜA στο αντάρτικο πόλης, επιστρέφει από την απεργία στην αεργία. Θέλω και γω να χορεύω ρυθμικά στα τραγούδια των εργατοπατέρων συνδικαλιστών μας -που ο θεός να μου παίρνει μισθούς και να τους δίνει καδρόνια- και να εγκαινιάζω με μολότωφ τα ιδιωτικά απορριματοφόρα. Όχι κύριοι (και κυρίες) δεν θα περάσει, δεν θα μας το πάρετε και αυτό, δεν θα ευνουχίσετε την δημιουργικότητα μας, δεν είναι σκουπίδια, μετά-μεταμοντέρνα γλυπτά είναι!