ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να έχει ο κόσμος δουλειά. Δουλειά που θα γουστάρει, θα δημιουργεί για να είναι ΟΚ για να μπορεί να κάνει όνειρα και οικογένεια (όποιοι θέλουν) και όχι δουλεία με 400 ευρώ, ηλίθιους εργοδότες και βάσανα! Να υπάρχει ΑΓΑΠΗ και ΟΜΟΝΟΙΑ ανάμεσα στους λαούς. Ο ρατσισμός και η ομοφοβία να εξαφανιστούν να μην υπάρχουν αρρώστιες, θλίψη και ΜΟΝΑΞΙΑ! Να μπορούμε να τρώμε ο,τι θέλουμε και να μη παχαίνει, να μην μας ενδιαφέρει η εικόνα αλλά ο χαρακτήρας, να λέμε καλημέρα, ευχαριστώ, συγγνώμη, σε αγαπώ, να φλερτάρουμε, να μην υπάρχει ντροπή σε αυτά τα πράγματα, να υπάρξει ένας τρόπος να σταματά ο χρόνος για να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που υπάρχουν στη ΓΗ και να ταξιδέψουμε παντού. Να μην υπάρχουν σύνορα πολιτικοί και ναρκωτικά!Για μένα, θα ήθελα να βρώ το θάρρος να του μιλήσω...να μη κωλώσω όπως πάντα, που μου μιλά και κοκκινίζω σαν 15χρονο και κατεβάζω το βλέμμα, να του πώ πόσο τον σκέπτομαι, να τον γνωρίσω καλύτερα, να διαβάσουμε μαζί ποίηση με ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί σ'ένα μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα (ή και την κυρά Μαρία, γουατεβα) και το Σύμπαν από πάνω όπως στη Σαντορίνη... θέλω να τον κοιτάξω στα μάτια και να χαθώ...το χαμόγελο του με το μικρό σημαδάκι από το τσιγάρο(;) στο δεξί του δόντι είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο από όλα...το μικρό κενό που έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, τα μαλλιά του που έχουν αρχίσει να γκριζάρουν, ο τρόπος που βγάζει τα γυαλιά του για να ξεκουράσει τις ματάρες του! Φοβάμαι πως έχει ήδη μια σχέση/οικογένεια και επίσης φοβάμαι ότι δεν τον φροντίζουν όπως του αξίζει γιατί φοράει ασιδέρωτες μπλούζες, κατευθείαν από το σχοινί!!!!!! Πες ό,τι θες εμένα ο δικός μου ο άντρας (και τέτοιος άντρας) δε θα έβγαινε έτσι για να πάει στη δουλειά...Φοβάμαι πως ο χρόνος τελειώνει... οι φίλοι παντρεύονται κάνουν παιδιά τσακώνονται για μαλακίες και τα ξαναβρίσκουν μετά. Δε τους ζηλεύω κάθε άλλο χαίρομαι για εκείνους αλλά φοβάμαι πως θα μείνω στο νοίκι, παρέα με τα βιβλία μου, να μαγειρεύω για μένα, να λέω καλημέρα στον τοίχο και να κοιμάμαι μόνη στο διπλό κρεβάτι.... είναι και η γ...ΔΕΗ κ η Εφορία που λήγει σε λίγες μέρες, οι λίγοι και καλοί φίλοι που θέλουν έξοδο αλλά γκαφρά δε παίζουν, είναι που αγαπώ τις Δευτέρες και μισώ τις Παρασκευές πλεον...Σκατά! Π.υ.γ. Ευχαριστώ εσένα που το διάβασες, αν είσαι στα ίδια, εύχομαι σύντομα τα καλύτερα!