ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι πληγωμένη από κάποια ατομα που θεωρούσα δικά μου και που είχα ως φίλες μου. Για να γινω πιο συγκεκριμενη βλέπω ότι εγώ τα είχα σε κάποια υπόληψη και πραγματικά νοιάζομαι και θέλω να μαθαίνω νέα τους ,ενω αυτες νοιάζοται μόνο για παρέα να βγουν όταν βαριούνται. Και όχι δεν έχω εγω το προβλημα, με όλους ετσι ειναι τα συγκεκριμενα ατομα, χωρίς σχέση όλες, χωρίς άλλες παρεες και απορω δεν εχουν κοινωνικες αναγκες??? Tι στο καλό για ασκητες προπονούνται?.Και δεν μιλάω για εσωστρεφη ατομα, μιλάω για ατομα που οταν ειναι αναγκη μια χαρα κοινωνικοτατα γινονται.Πιο πληγωμενη αισθανομαι απο την τοσα χρονια ’’κολλητη’’ μου και μεσα σε όλο αυτο αισθανομαι μοναξια και κατι σαν αποτυχια. Δηλαδή καθόλου δεν τους αγγιξα αυτούς τους ανθρωπους, τόσες στιγμες που είχαμε παρέα τίποτα δεν ήταν? Mόνο εγω αισθανθηκα στοργη και αγαπή για αυτες? Δεν ευπάρχει ούτε ενα ατομο που να θεωρώ φίλο, σοβαρολογώ τώρα. Και πραγματικα εχω αναγκη, όχι παρεα αλλά φιλια. Η αλήθεια είναι πως για καποιους λόγους που ήταν εκτος της επιρροης μου και καποιες ατυχεις συγκυριες ποτε δεν είχα πολλές παρέες. Και σας το ορκιζομαι δεν φταίω εγω. Ξόδεψα χρονια να ψαχνω τι φταίει σχεδόν σε όλη μου την εφηβεια κατηγορωντας τον εαυτο μου ,αλλά ειλικρινα ειμαι νορμαλ. Βέβαiα το βλέπω αρκετα αισιοδοξα ,αλλά δεν παυω να αισθανομαι μελαγχολικα που και που. Αλλά ας μην ειμαι και αχαριστη! Εχω προς το παρον άλλα πραγμτα να με γεμιζουν και όλο το μέελον μπροστα μου! Kαλό πάσχα σε όλους, με ερωτα, φιλία, υγεια και ότι επιθυμειται!