ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να εξομολογηθω το δραμα μου να πω τον πονο μου καιτο μαρτυριο που ζω καθημερινα. που καθε καινουρια μερα ειναι χειροτερη απο την προηγουμενη, να πω γιατους φοβους μου που γινονται πανικοι και τρεμω καθε δευτερολεπτο οτι θα γινουν γιγαντες να με καταβροχθησουν αλλα δεν υπαρχουν λογια οι λεξεις ειναι πολυ μικρες και ασημαντες και δεν μπορουν να εκφρασουν στο ελαχιστο την κολαση που βρεθηκα ξανα μετα απο ενα μικρο διαλειμμα ξεκουρασης που πιστεψα οτι ολα περασαν.. οτι εγινα καλα.. και εφτασα στο σημειο να κανω και ονειρα και σχεδια για το μελλον.. τι ειρωνια.. λογαριαζα χωρις τον ξενοδοχο..καλα λενε πως οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ο θεος γελα..Ξαφνικα μια αναστατωση μια διαταραξη της τοσο εθραυστης εσωτερικης ισοροπιας και ηρθαν τα πανω κατω..Νιωθω σαν να εκανα ελευθερη πτωση στην αβυσσο και ακομα δεν βρηκα πατο..Νιωθω να εχω καταπιει ηφαιστια την ωρα της εκρηξης τους.. και ο πονος μου βουβος γιατι οσα συμβαινουν ειναι εσωτερικα..Ειναι τοσα πολλα και εντονα αυτα που νιωθω που με βρηκαν απροετοιμαστη και τοσο εθραυστη και αδυνατη για να μπορεσω τα αντιμετωπισω.Ομως το μεσα δεν καθρεφτιζετε εξω και κανεις δεν μπορει να διανοηθει το δραμα του διπλανου.Ποιος θα με βοηθησει; ειμαι σε απογνωση Που ξαναεγινα πειραματοζωο των ψυχιατρων γιατι παρα το ευθραστο της ψυχοσυνθεσης μου εχω ανθεκτικοτητα στα ψυχοφαρμακα και οι καταραμενες παρενεργειες τους με γονατισαν και η θεραπεια δεν ερχετε. κουραστηκα . φοβαμαι το τωρα ομωςτρεμω για το αβεβαιο μελλον μουθελω να ζητησω ελεος αλλα δεν ξερω απο που...