ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες κυρίως, όποτε βλέπω ερωτικές σκηνές ή ζευγαράκια και τέτοια νιώθω μέσα μου κάτι πολύ περίεργο. Εκεί στο στομάχι, σαν κάτι να σφίγγεται. Χαίρομαι πολύ να βλέπω ανθρώπους ερωτευμένους και τους θαυμάζω... αλλά, δεν μου έχει συμβεί ποτέ και δεν θα έλεγα ότι μου λείπει (καθώς δεν το έχω "γευτεί"), αλλά θέλω τόσο πολύ να το ζήσω. Προσπαθώ να έχω τα μάτια μου ανοιχτά, αλλά δεν το έχω βρει ακόμα. Και νιώθω πολύ μόνη μου και μελαγχολώ... σκέφτομαι, δεν υπάρχει κανένας εκεί έξω για εμένα; Για πόσο καιρό θα είμαι μόνη μου; Για πόσο καιρό θα ξυπνάω και θα κοιμάμαι και δεν θα έχω με ποιόν να μοιραστώ τη ζωή μου; Δεν φοβάμαι να είμαι μόνη μου, μην με παρεξηγήσετε. Μου αρέσει να είμαι μόνη μου... περνάω καλά, κάνω πράγματα που με ενδιαφέρουν. Αλλά, κουράστηκα. Δεν έχω με ποιον να μοιραστώ την χαρά μου, τα ενδιαφέροντα μου... και δεν έχω κάποιον να μοιραστεί και αυτός τα δικά μου. Όλες μου οι φίλες έχουν από κάτι, κάτι σοβαρό ή όχι τόσο... και εγώ είμαι η κλασική που δεν έχει ποτέ κανένα νέο. Και πάντα με αντιμετωπίζουν σαν να έχω εγώ το πρόβλημα... δεν ψάχνεις, δεν κοιτάς, δεν τους καταδέχεσαι, έχεις υψηλά στάνταρ... όχι, δεν είναι καθόλου έτσι. Απλά ξέρω τι θέλω. Ξέρω πως θέλω έναν άνθρωπο να τον θαυμάζω, να τον κοιτάω και να μην υπάρχει κανένας άλλος, να νιώθω αυτό το καρδιοχτύπι, να χαμογελάει και να φωτίζεται ο κόσμος μου! Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο... θέλω μόνο κάποιον να μου τα βγάλει όλα αυτά. Όμως, δεν τον έχω βρεί. Και έτσι δεν ασχολούμαι με τίποτα το οποίο δεν θα με γεμίσει. Και δεν είναι κακό. Δεν ξέρω... ήθελα κάπου να τα πω! Μακάρι, αν υπάρχει κάποιος για εμένα εκεί έξω, να με πλησιάσει... κουράστηκα να νιώθω αυτό το κόμπο στο στομάχι μου από αυτά τα συναισθήματα, ας τον νιώσω κάποτε και από έρωτα. Αυτό θέλω...Καλή σας μέρα :)