'Οπως το περιγράφεις, έχεις γνωρίσει κάμποσους ανθρώπους, όχι έναν και δύο. Δε νομίζω ότι όλοι τους ήταν τέρατα, απλά ίσως στο μυαλό σου έχεις πλάσει την εικόνα του ''ιδανικού'' για σένα άντρα σε ένα στερεότυπο το οποίο και μέσα σου αναζητάς. Όποιος δεν το πληροί, απορρίπτεται. Αν τώρα σου αρέσει κάποιος που δεν είναι γνωστός, να θυμάσαι ότι ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά δε γίνεται: ρίξε τα μούτρα σου και πλησίασέ τον. Μην περιμένεις να στον φέρουν για ''προξενιό'' έτοιμο όπως τον έχεις φανταστεί.
27.2.2018 | 17:44
Θελω να αλλαξω
Ειμαι 32.Τα τελευταια 3 χρονια βγαινω με ανθρωπους που μου γνωριζουν ειτε σε παρεα ειτε μεσα στο εργασιακο μου περιβαλλον.Δυστυχως δεν προχωραει η κατασταση απο πλευρας μου.Αυτο συμβαινει επειδη προσπαθω να πιεσω τον εαυτο μου να βγω απο αυτην την κατασταση της μοναξιας που δεν παλευεται μετα τα 30.Κατα συνεπεια βγαινω με ανθρωπους που δεν μου αρεσουν με σκοπο να νιωσω συναισθηματα.Κλασσικα δεν μου βγαινει τιποτα και ξεσπαω στους αλλους χωρις να φταινε σε κατι.Προσπαθω να κανω τα παντα για να γνωρισω καποιον που να μου αρεσει αλλα τιποτα.Συνηθως αν μου αρεσει καποιος δεν θα τον ξερω καθολου και δεν θα εχουμε κανεναν κοινο γνωστο.Πολυ σπανιο ομως.Δεν ξερω τι φταιει.Εχω υπερβολικες απαιτησεις?Εχουν εξαφανιστει οι ομορφοι ανθρωποι?Με νιωθει κανενας?
4