ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το τελευταίο διάστημα με έχει πιάσει υπερβολικό άγχος, (για τη ζωή, για τη σχολή, για όλα) σε βαθμό που δυακολεύομαι να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα. Τα τελευταια χρονια εχω ερθει αντιμετωπη, λογω διαφορων γεγονοτων, με καταθλιπτικα επεισοδια και διαταραχες αγχους που με έχουν φέρει πίσω στη ζωή μου.Κοντεύω τα 21 και σπουδαζω σε μια απαιτητική σχολη 5ετους (που δε με είμαι σίγουρη αν δε μου αρέσει ή τα προσωπικά μου αδιέξοδα δε με αφήνουν να αφοσιωθώ). Τα τελευταία δύο τρία χρόνια είμαι εντελώς στάσιμη, δεν παίρνω όσα εφόδια και γνώσεις θέλω -όχι γτ δεν θέλω αλλά γιατί είμαι τρομερά αναβλητική και ανασφαλής-και τώρα πια νιώθω πως πνίγομαι. Στα μαθήματα τα πάω καλά λόγω τελειομανίας και τυπικότητας( χρωστάω βέβαια 4 και αυτό με αγχώνει πάρα πολύ) αλλά και πάλι δεν είμαι ευχαριστημένη. Γενικά δεν με ικανοποιεί τίποτα, δεν ξέρω τι θέλω, έχω ένα μόνιμο άγχος και μια θλίψη. Δεν βρίσκω τπτ ενδιαφερον και ευχαριστο στη ζωη. Θα ηθελα να ζω πιο ξεγνοιαστα. Ευτυχως εχω μια πολυ αγαπημενη οικογένεια και αντλώ κπ δύναμη απο εκεί. Θέλω να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να πάρω πρωτοβουλίες, ρίσκα. Να πάψω να υπεραναλύω τα πάντα, και να ευχαριστιέμαι την καθημερινότητα...Θέλω να αρχίσω να ζω κι όχι να επιβιώνω απλά. Κι αυτό θα κάνω. Αλλά επειδή δεν μπορώ να το χειριστώ μόνη μου αποφάσισα βα ζητήσω τη βοήθεια ψυχολόγου. Ώρα για αλλαγες..(Συγγνώμη αν κούρασα_ηθελα να τα πω καπου)