ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνώρισα πριν 7 χρόνια στο χώρο εργασίας μου. Αρχικά τον θαύμαζα πάρα πολύ, τον σεβόμουν και όσο περνούσε ο καιρός βλέπαμε ο ένας τον άλλο σαν μέλος της οικογένειάς μας. Και ξαφνικά πριν 3 μήνες περίπου, μετά από συζητήσεις όπου βγάλαμε τα εσώψυχά μας, τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας, και αφού συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλα συναισθήματα ανάμεσά μας, η σχέση μας σταμάτησε να είναι καθαρά φιλική και επαγγελματική. Τον αγαπάω τόσο πολύ, τον νοιάζομαι, θέλω να είναι καλά, να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος, θέλω να κάνω ότι μπορώ για να το πετύχω. Μου λέει ότι με αγαπάει και το πιστεύω γιατί όλα αυτά τα χρόνια με έχει δει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου, ξέρει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα μου, τα καλά και τα στραβά μου. Κι εγώ είμαι χαρούμενη που είμαι μαζί του και θέλω να το φωνάξω σε όλον τον κόσμο αλλά δεν μπορώ!!! Είναι το αφεντικό μου και είναι παντρεμένος με παιδιά... Δεν θέλω να χωρίσει, δεν σκέφτομαι ότι μπορεί να υπάρξει μέλλον ανάμεσά μας, ξέρω ότι όλο αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει και ελπίζω μόνο όταν φτάσει εκείνη η στιγμή να γίνει αναίμακτα και για τους δύο.