11.4.2014 | 11:05
Θέλω να γράψω το
όνομα σου με κεφαλαία στους τοίχους, για να πω σε όλους τι κάνεις...Εσύ, ο ώριμος, εσύ ο τρυφερός και γλυκός άνθρωπος, που δεν θα άφηνε να με πληγώσει, που θα κινούσε ακόμα και βουνά για μένα, τη μικρή του, τον άγγελο του.Τρία χρόνια μετά κι όχι μόνο δεν κίνησες βουνά, ούτε ένα βήμα προς εμένα δεν έκανες, μόνο φεύγεις, κι έπειτα έρχεσαι για να φύγεις ξανά.Ένα χρόνο έχεις σχέση, και μεταξύ μας έχουμε μπερδευτεί τόσο που κανείς μας δεν αντέχει. Αλλά κανείς δεν φαίνεται να δίνει τη λύση. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Να υποκριθώ ότι δεν υπήρξες ποτέ. Οτι όλα όσα είπες και υποσχέθηκες ήταν στιγμές καύλας και παιχνιδιού για να περάσει η ώρα. Ότι το σ'αγαπώ που τόλμησες να πεις ένω είχα πάψει να στο λέω, κι ενώ το έλεγες ήδη αλλού, δεν το εννοούσες...Δεν θέλησα ποτέ να είμαι ζευγάρι μαζί σου και όντως δεν έγινε. Αλλά δεν αντέχω άλλο την παρουσία - απουσία σου και το να πατάς τα συναισθήματα μου για να διατηρήσεις τη σχέση σου, που ο ίδιος υποτιμάς. Σταμάτησε....