ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...να μην ξέρω τίποτα για εκείνη , ούτε το πραγματικό της όνομα , να μην ξέρει τίποτα για εμένα. Να μην έχει σημασία ούτε το παρελθόν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον. Να υπάρχουμε μονάχα για το σήμερα , χωρίς τις ανούσιες κοινωνικές συμβατικότητες . Να είμαι παράφορα ερωτευμένος μαζί της χωρίς να μου ανήκει. Να είναι παράφορα ερωτευμένη μαζί μου χωρίς να της ανήκω. Να μπορούμε να κάνουμε έρωτα σε μια ακρογιαλιά κάτω από την αυγουστιάτικη σελήνη , σε παρακμιακά ξενοδοχεία της μιας βραδιάς, σε σταματημένα ασανσέρ, στις σκάλες κινδύνου. Να μπορούμε να φιληθούμε στον εξώστη του πύργου του Άιφελ, κάτω από την βροχή χωρίς ομπρέλα, στην γέφυρα ενός πλοίου που πηγαίνει στο άγνωστο. Να μετράμε το χρόνο σε στιγμές αντί για μήνες και χρόνια. Κι στο τέλος ο χρόνος να σταματά. Και να μένει καθαρός και ανόθευτος ο έρωτας. Να λάμπει τρεμοσβήνοντας μαζί με το φως των αστεριών. Από το πρώτο φιλί. Μέχρι το τέλος του κόσμου...