ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω απαίσια, και νιώθω απαίσια που νιώθω απαίσια! Χάνω χρόνο, και δεν ξέρω τι να κάνω γι'αυτό, άρχησα να τα βαριέμαι πάλι ολα, και γίνομαι και'γω βαρετή στους άλλους, και μένω πάντα μόνη μου. Νιώθω κενή. Με μισώ που παραπονιέμαι (ακόμα και αυτή τη στιγμή), με μισώ που χάνω τόσες ευκαιρίες, που ενώ τα έχω όλα δεν κάνω τίποτα γι'αυτό, απλά βλέπω τη ζωή μου να περνά μπροστα απο τα μάτια μου. Με μισώ, που αυτή τη στιγμή μιλάω για μένα, αντί να βλέπω τι συμβαίνει γύρο μου, αντί να γνωρίζω κόσμο, να είμαι ανοιχτή σε καινούριες εμπειρίες. Γιατί φοβάμαι τόσο; Μερικές φορές μισώ τις σκέψεις μου, άλλες μου αρέσουν, και θα ήθελα να τις μοιράζομαι με κάποιο άλλο ανθρώπινο ον που να επικοινωνούμε.Δεν θέλω να είμαι αυτή που γκρινιάζει, που είναι βαρετή, και ζεί μέσα σε ένα καλούπι, αλλά αυτή είμαι τώρα, και δεν ξέρω πως να το αλλάξω. Θέλω αγάπη. ΥΓ: συγνώμη για τα ορθογραφικά