Και να πώ ότι δέν προσπάθησα; Τέσσερις φορές,και με άτομα που πληρούσαν τα κριτήρια μου,με άτομα που αντικειμενικά είχαν όλα όσα ζητούσα.Μάταια όμως,γιατί στην πορεία συνειδητοποιούσα πως ήταν ένα υποκατάστατο εκείνου,και το σταματούσα.Όταν του είπα ότι η απόφαση μου να χωρίσουμε είναι οριστική,θυμάμαι που μου είπε ότι δέν θα βρώ άλλον να με αγαπήσει όπως εκείνος.Τώρα πλέον είμαι πεπεισμένη ότι έπιασαν τα λόγια του,αυτά που σάν κατάρα μου είχαν φανεί τότε.Δέν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά γιατί σάν σήμερα συμπληρώνονται 2 χρόνια από τότε,και δέν έχω συνεχίσει στη ζωή μου με μιά σχέση που θα με γέμιζε ολοκληρωτικά.Ούτε και εκείνος όμως έχει προχωρήσει και μαθαίνω ότι ρωτάει συνέχεια για εμένα,αλλά αυτό δέν μου λέει τίποτα.Έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να μήν γυρίζω σε τίποτα παλιό,αλλά δέν έχω δεί φώς και σε ό,τι καινούργιο εμφανίστηκε...