ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θέλω να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να είμαστε, όχι απλά μαζί, αλλά ευτυχισμένοι μαζί. Όμως αυτό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από μένα. Και εκτός του ότι η απόσταση που παίρνεις δε με βοηθάει να εκφράσω τα συναισθήματά μου, θέλω να ξέρω αν θα είσαι δίπλα μου ή θα μου γυρνάς την πλάτη κάθε φορά που κάτι σε δυσαρεστεί ή δε σε ικανοποιεί επαρκώς. Μπορεί να υπάρχουν και στιγμές που δε μου βγαίνει να σου μιλήσω ερωτικά ή τρυφερά, όλοι έχουμε κάποιο εγωισμό που πληγώνεται. Το ίδιο βέβαια μπορεί κι εσύ, δε λέω το αντίθετο. Αλλά το να μη μου απαντάς όταν σου μιλάω, όταν πχ. σε ρωτάω κάτι, δείχνει περιφρόνηση. Αν δηλαδή δε συμπεριφέρομαι όπως θέλεις, δεν αξίζω την "προσοχή" σου; Δεν μπορούμε να συζητήσουμε; Πώς περιμένεις να έρθουμε πιο κοντά; Σε κατηγορώ, ναι. Σε κατηγορώ για τις μέρες που χάνω μακριά σου. Σε κατηγορώ επειδή ήθελα τώρα να είμαι ξαπλωμένη δίπλα σου και να σου ψιθυρίζω πόσο σ' αγαπώ. Σε κατηγορώ που δε μου λες πια ότι μ' αγαπάς και φοβάμαι κιόλας να το ακούσω, γιατί την τελευταία φορά που το είπες εξαφανίστηκες. Είναι η χειρότερη μορφή απόρριψης αυτό που κάνεις. Να μη μου μιλάς. Και πληγώνομαι. Μπορεί να μένω, μπορεί να σε θέλω ακόμη αλλά πληγώνομαι κάθε μέρα. Και δεν είναι μόνο ο εγωισμός μου αυτός που πληγώνεται. Είμαι κι εγώ. Αυτή που λες πως αγαπάς.