ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...να βρω κάποιο αγόρι.Αλλά όχι οποιο και όποιο.Θέλω κάποιον που θα ερωτευτώ, κάποιον που θα με ερωτευτεί, κάποιον που θα αγαπω, κάποιον που θα με αγαπά, κάποιον που θα τον κάνω να χαμογελάει, κάποιον που θα με κάνει να χαμογελάω. Αυτόν τον "κάποιον" θέλω. Ακούω μουσική και απλά φαντάζομαι αυτό. Τον απόλυτο έρωτα. Που θα με κάνει επιτέλους να χαμογελάσω...Είμαι 17 και θα πάω 3η λυκείου. Θα μου πείτε ότι είμαι μικρή. Θα μου πείτε προτεραιότητα το διάβασμα. Και σας λέω λοιπόν...Έχω βάλει προτεραιότητα το διάβασμα. Πραγματικά δεν θέλω φέτος κανέναν γιατί εγώ όταν ερωτεύομαι δεν μπορώ να συγκεντρωθω με τίποτα στο διάβασμα. Όσο για την ηλικία....τι να πω... Αυτο νιώθω. Δεν ξέρω αν είναι παράλογο αλλά εγώ αυτό αισθάνομαι.Σχέση δεν είχα ποτέ στη ζωή μου. Δεν έχω δώσει ούτε φιλί. Ίσως γιατί κοιτάω τις σχέσεις πολύ ρομαντικά. Αλλά δεν μου βγαίνει να φασωθω και τέτοια με ανθρώπους που δεν είμαι ερωτευμένη. Για να μην τα πολυλογω, όλο αυτό που νιώθω μπορεί να προέρχεται και από την πλήρη απογοήτευση μου από τις φιλες μου. Έχω σιχαθεί πραγματικά τις φιλικές παρέες. Όλες με έχουν απογοητεύσει. Όλα φαίνονται αρχικά καλά και στο τέλος απλά... χαλάνε. Ανταγωνισμός, αδιαφορία... Τα δύο βασικότερα χαρακτηριστικά που έχω δει από φίλες μου.. να μου λείπουν κάτι τέτοιες. Πλέον έχω παραιτηθεί από το να ψάχνω φίλες γιατί το μόνο που κατάφερα ήταν να κλαιω στο τέλος. Πλέον έχω το μυαλό μου στο ερωτικό κομμάτι...σε σημείο ΑΚΡΩΣ εκνευριστικο μιας και ξέρω ότι ειδικά φέτος ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι..Και όλο αυτό με τρώει μέσα μου.Όλο αυτό το κενό που νιώθω.Μακάρι να αλλάξει κάτι με το που τελειώσω το σχολείο Αυτό το κενό το αισθάνομαι από πρώτη λυκείου.Δεν αντέχω άλλο ειλικρινά.Είναι ή ήταν κανενας/καμία στην θέση μου?Να μου πει πως το αντιμετωπίζει/αντιμετώπισε.Με λίγα λόγια νιώθω....ΑΠΑΙΣΙΑ.