ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελείωσα το σχολείο και διάλεξα μια σχολή να πάω όπου το μετάνιωσα και ντρέπομαι να λέω τι έχω τελειώσει.Πηγα στρατό ειδικές δυνάμεις που ήθελα από μικρός και ήταν το μόνο μέχρι στιγμής που νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου και δεν μετάνιωσα που πηγα.Τωρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα,ξαναγύρισα στο πατρικό μου μετά από 4 χρόνια με την μάνα μου,με πιέζει υπερβολικά πολύ να βρω δουλειά με ένσημα παίρνει πρωτοβουλίες μιλάει και κανονιζει με ατομα και μετα μου λέει απλά να πάω από εδώ και από εκεί και όταν τις λέω πως δεν θέλω να πάω σε μια δουλειά που δεν μ'αρέσει μόνο και μόνο για αγκαρια και το ακυρώνω κάνει σαν τρελή.Νιωθω να με πιέζει πολύ και να πνίγομαι..Με κάνει να νιώθω ότι είμαι άχρηστος και πρέπει να με πάρει από το χέρι για να βρω δουλειά,πως δεν είμαι ικανός να βρω μόνος μου τίποτα και μόνο με την βοήθεια της θα βρω.Θελω να ειμαι ανεξάρτητος όμως και ότι κάνω να το κάνω από επιλογή μου και όχι επειδή μου το επιβάλει κάποιος άλλος.Ειμαι στα 23 και έχω τρομερές ανασφάλειες με τον εαυτό μου και πολύ άγχος για το παραμικρό,πιστεύω πως στα περισσότερα ευθύνεται η μάνα μου αλλά δεν ξέρω τι να κάνω πλέον.Επισης έχω 4 χρόνια κοντά να κάνω σχέση και οτιδήποτε άλλο με κοπέλα,με έχει φάει η μοναξιά έχω μόνο τους φίλους μου να βγαίνω αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει,νιώθω ένα τεράστιο κενό μέσα μου,αρκετοί μου κάνουν κοπλιμέντα για την εμφάνιση μου και δεν με πιστεύουν ότι δεν έχω κανει κάτι για τόσο καιρό.Τιποτα πλέον δεν μου πάει καλά και όσο περνάει ο καιρός και μενω στασιμος στα ιδια γίνομαι όλο και πιο εσωστρεφής και καταθλιπτικος.Πιστευω φαίνεται ολοκάθαρα η απελπισία στα μάτια μου και σίγουρα δεν ελκύει κανέναν αυτό.Δεν έχω άλλο υπομονή,έτσι μου ερχετε να τα παρατησω ολα και να πάω στην αδερφή μου Γερμανία να κάνω μια νέα αρχή αλλά ούτε και γι'αυτό δεν ξέρω αν έχω την δύναμη να κάνω.Είμαι σε απόγνωση....(Οποιοδήποτε σχόλιο αρνητικό ή θετικό θα με βοηθήσει.)