ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ασχημα, δεν θα μπορούσα να το συζητήσω με κάποια από τις φίλες μου, ούτε μαζί του. Όμως γιατι με βαραίνει και θέλω να το βγάλω από μέσα μου είπα να το γράψω εδώ, έτσι για να εκτονωθω...Χτες μέσες άκρες μου είπε ότι τον ανησυχεί που δεν έχω στενές φιλίες (που δεν έχω κρατήσει φιλίες δηλαδή) που δεν έχω πολλές παρέες και που δεν κάνω παρέα με αγόρια. Χτύπησε αθέλα του , στην μόνη ανασφάλεια που έχω και τώρα νιώθω πραγματικά χαλιά. Καταλαβαίνω γιατί το ανέφερε, όχι ακριβώς γιατί του φαίνεται περίεργο, αλλά γιατί ίσως νιώθει ότι τον θέλω απλά δίοτι δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην ζωή μου, για να γεμίσω ένα και καλά κενό, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση και αν ίσχυε θα ήταν όντως πολύ άσχημο. Πάντως δεν θυμάμαι να έχω αισθανθεί χειρότερα στην ζωή μου . Έχω περάσει τόσα και από πολύ μικρή με το θέμα παρέες και έχω βρεθεί άπειρες φορές σε άσχημες καταστάσεις που γύρω από αυτό το θέμα είμαι τουλάχιστον υπερευαίσθητη. Ξέρω πως είναι να σε κοροιδευούν , να σε κάνουν πέρα, να σε αγνοούν εντελώς, να εκμεταλλέυονται την ανεκτικότητα σου, ξέρω πως είναι να αισθάνεσαι ότι δεν κολλάς πουθενά και να αισθάνεσαι συνέχεια πως ενοχλείς. Ενα δεν έχω καταλάβει ακόμη... Τι στο καλό έχω και έπρεπε να το περάσω εγώ όλο αυτό και μάλιστα τόσες φορές. Το μόνο που έχει μέινει είναι η ερώτηση ’’Τι πάει στραβά μαζί μου?'', μια ανεξήγητη ντροπη για τον εαυτό μου (χτες ενιωσα παλι αυτήν την ντροπη και το χειρότερο ήταν όταν μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα ότι μπορεί και αυτός να ντρέπεται για μενα), η μόνιμη άισθηση πως είμαι εξωγηίνος και μια πικρία. Τέλοσπάντων... Δεν το παρεξηγώ γιατί, ήταν λόγια ένος ατόμου που δεν έχει βρέθει ποτέ σε ανάλογη θέση και που ίσα ίσα θα μπορούσε να κερδίσει την συμπαθεια οποιουδήποτε. Αλλά ακόμα νιώθω χάλια. Πάρα πολύ χάλια...Καιρό είχα αισθανθώ τόσο άσχημα για τον εαυτό μου. Παλι καλά δηλαδή γιατι κα΄ποτε το συνηθιζα. Αλλά χάλια, χαλια!!!!