ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριζόμαστε από το καλοκαίρι. Δουλεύει σε μαγαζί που πηγαίνω 2-3 φορές το μήνα με αποτέλεσμα να έχουμε μια "φιλική" σχέση. Ο τύπος είναι όσο πάει εμφανίσιμος, φουλ επαγγελματίας και απρόσιτος γενικά. Δεν είναι η εμφάνισή του που με έχει κολλήσει (ίσα-ίσα που αρχικά αυτός ήταν λόγος για να κρατάω τις αποστάσεις), αλλά η συμπεριφορά του απέναντί μου και αυτό το κάτι που διακρίνω κάτω απ' το βλέμμα του, που καθρεφτίζει κομμάτια της δικής μου συμπεριφοράς. Είμαι από τις γυναίκες που δεν μπορούν να φλερτάρουν με κάποιον που τις ενδιαφέρει πραγματικά -κολώνω, αλλάζω κουβέντα, κοιτάζω αλλού, φεύγω- αφήνοντας στον άλλον μια φιλική εντύπωση. Έτσι λειτουργεί κι εκείνος. Τον έχω πιάσει πολλές φορές να με καρφώνει κι όταν τον βλέπω τα χάνει και στρέφεται αλλού. Χαμογελάει ολόκληρος όταν βρεθώ σε ακτίνα δύο μέτρων, πλησιάζω, ρίχνει το βλέμμα στο πάτωμα και μου πετάει μια χαζομαρίτσα άσχετη. Έχει αναφερθεί στο άτομο μου με πολύ θετικά σχόλια σε κοινούς γνωστούς, ξέρω, από τα ίδια άτομα, πως είναι σωστός και μετρημένος, όλα καλά! Πως θα γίνει όμως να σπάσει ο πάγος? Κάθε φορά που ξέρω πως θα τον συναντήσω λέω θα πάω κι ό,τι βγει, και κάθε φορά στην αμηχανία μένουμε...(Με αφορμή μια εξομολόγηση για τυχαία αγγίγματα και τις "επιπτώσεις" τους.)Ζ.