ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον περασμενο Νοεμβριο ο πρωην μου αποφασισε να χωρισουμε μετα απο 4 χρονια σχεσης απο αποσταση. Ο λογος ειναι επειδη δεν αντεχε αλλο την αποσταση. Εκεινος σπουδαζει σε αλλη πολη και δουλευαμε και οι δυο απ' την αρχη της σχεσης μας, οποτε εξαρχης δεν μπορουσαμε να βρισκομαστε πολυ συχνα απο κοντα. Τον τελευταιο καιρο, περα απ τη δουλεια του, ειχε και πολυ διαβασμα για τη σχολη, για να περασει και τα τελευταια μαθηματα(επειδη τωρα το καλοκαιρι τελειωνει και θα επιστρεψει στην πολη μας), οποτε ηταν ακομα πιο πιεσμενο το προγραμμα του και μερικες φορες δεν ειχαμε καν πολυ χρονο, για να μιλησουμε στο τηλεφωνο(8ωρο δουλεια, κανα 6ωρο διαβασμα και μετα υπνος- οποτε οντως δεν μπορουσε να βρει πολυ χρονο). Ομως, παρολο που εκεινος το γνωριζε απο το Νοεμβριο οτι τωρα το καλοκαιρι θα τελειωσει με τη σχολη του και θα επιστρεψει στην πολη μας(αρα θα ειχαμε την ευκαιρια να ειμαστε σε σχεση απο κοντα), προτιμησε να χωρισουμε, απ το να κανει λιγη υπομονη μεχρι το καλοκαιρι. Ναι οκ, δεν μπορω να το αρνηθω, τον τελευταιο καιρο ειχαμε πολλα θεματα. Ομως παντα ειχαμε προβληματα λογω της αποστασης και καπως την παλευαμε. Και πανω που ειχαν μεινει μονο 8 μηνες(απ το Νοεμβριο που χωρισαμε), ωστε να επιστρεψει στην πολη μας, προτιμησε να με χωρισει, απ το να κανει λιγη υπομονη και να κρατησουμε τη σχεση μας? Αντεξε 4 χρονια την αποσταση και δεν μπορουσε να κανει τωρα λιγη υπομονη απ το Νοεμβριο μεχρι το καλοκαιρι?Μιλαμε μια στο τοσο και εχουμε συζητησει γι αυτο το θεμα. Και η απαντηση του ειναι οτι ειναι κουραστικο να ειμαστε σε σχεση χωρις να εχουμε χρονο να βρεθουμε σχεδον καθολου απο κοντα και να μιλαμε μονο απο τηλεφωνο. Οκ, το καταλαβαινω και συμφωνω, και μενα με κουραζε πολυ, αλλα δεν μπορω να δεχτω οτι προτιμησε, εφοσον με αγαπαει οπως λεει, να με χασει και να ρισκαρει να βρω αλλον ας πουμε, απ το να το παλεψει λιγο ακομα μαζι μου για μερικους μηνες μεχρι να επιστρεψει στην πολη μας και να 'μαστε κοντα. Μπορει καποιοι τωρα να σκεφτειτε οτι βρηκε αλλη. Η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν μπορεις να ξερεις, αλλα εμενα δεν μου ειχε δωσει ποτε την παραμικρη αφορμη. Δεν υπηρχε σχεδον καμια φορα ας πουμε που να τον πηρα τηλεφωνο και να μην απαντησε ή που γενικα να ειχα αντιληφθει κατι περιεργο. Αλλωστε, εχουμε και κοινους γνωστους στην πολη που σπουδαζει, οποτε θα μπορουσαν να τον δουν, αν ειχε αλλη, και δεν νομιζω να το ρισκαρε. Πιστευω οτι ο λογος που με χωρισε ειναι επειδη οντως κουραστηκε. Απλα λυπαμαι που δεν προσπαθησε λιγο παραπανω... Εσεις ως τριτοι θεωρειτε λογικη την αποφαση του?