ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορούμε να μάθουμε κάτι από αυτή την τραγωδία; Οικογένειες ξεκληρίστηκαν, άνθρωποι μείνανε μόνοι από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς καμιά προειδοποίηση. Την ώρα που ξεκινάμε για τη δουλειά μας, την ώρα που μιλάμε με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο... ίσως είναι η τελευταία φορά. Ξεχνάμε τόσο εύκολα πως είμαστε άνθρωποι, πολλοί ζούμε με κλειστές καρδιές και σφραγισμένα χείλη. Σήμερα τηλεφώνησα στην μάνα μου, της είπα πόσο την αγαπώ και πόσο χαίρομαι που την έχω. Μετά τηλεφώνησα στον σύντροφό μου, του είπα το ίδιο και πως θέλω το γρηγορότερο να κλείσουμε την απόσταση ανάμεσά μας. Είπε πως τις ίδιες σκέψεις έκανε και ο ίδιος. Καμία υπομονή πια και καμία δοκιμασία. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.