ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τότε που στα κρύα βγαίναμε βόλτα με τον Μένιο στις ανηφόρες της γειτονιάς σου. Έτσι που κοιμόσουν, όταν ξύπναγα να πάω στο στρατόπεδο(γαμημένη θητεία).Τις Κυριακές που ερχόσουν σπίτι, και διάβαζες ξαπλωμένη στον καναπέ την εφημερίδα(δάκρυζα απο χαρα και λύπη ετσι που σε έβλεπα, μα δεν σε άφησα να το καταλάβεις), Το πρόσωπό σου,μπροστά απο την ανθισμένη βουκαμβίλια,ζαλισμένη και κατακόκκινη απο τις στροφές και την ζέστη καθώς γυρνάγαμε την Μεσσηνία με το αυτοκίνητο(την έχω ακόμη αυτήν την φωτογραφία).Ετσι αφοσιωμένη που διάβαζες το βιβλίο σου,σε εκείνο το παραλιακό ταβερνείο στην Σέριφο.Και άλλες πολλές μικρές στιγμες.3-4 χρόνια ύστερα και 4000χλμ μακρυά, σε παρακαλώ να φύγεις απο το μυαλό μου, μιας και αποφάσισες να φύγεις απο την ζωή μου.