Αφού νιώθεις όπως περιγράφεις, δεν έχει καμία σημασία εμείς σε τι πιστεύουμε. Ζήσε το, τόλμησέ το, μίλα του. Καλή τύχη να έχεις.
17.12.2019 | 20:08
Θυμαμαι τα παντα!
Γεια σας θελω να σας εκμυστηρευτω κατι..πριν 16 χρονια γνωρισα τον ερωτα της ζωης μου και τον εδιωξα μακρια μου ενα πρωι σε ενα ξενοδοχειο της θεσσαλονικης. Ο λογος ηταν οτι φοβηθηκα τοσο τον εαυτο μου..δεν μου κρατησε κακια κ ειχαμε μια επαφη μεσω φβ αραια κ που για τα τυπικα. Πριν ενα χρονο τον ειδα απο κοντα κ εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου. Ηταν με την κοπελα του κ απλα τον χαιρετησα. Απο εκεινη τη μερα δε μπορω να τον βγαλω απο το μυαλο μου. Αυτος χωριζει μετα απο λιγο καιρο κ εγω τυχαια ξεκιναω μια επαφη μαζι του .. νομιζω οτι δεν μου το εχει συγχωρησει αυτο που του εκανα αλλα δε σταματα να μου μιλαει τους τελευταιους 6 μηνες. Εχουμε αλλαξει κ οι δυο πολυ απο τοτε που πρωτογνωριστηκαμε αλλα το παθος κ η ενταση που νιωθω για αυτον τον ανθρωπο δεν υπαρχει. Δε θελω να τελειωσει ποτε! Θελω να ειναι ο τελευταιος ανδρας της ζωης μου. Δε θελω να ξαναγγιξω, φιλησω , αγαπησω αλλον. Δεν μπορω να πιστεψω αυτο που ζω τον τελευταιο καιρο. Πιστευετε σε
1
