12.3.2013 | 22:31
Αν θυμάσαι...
Αν θυμάσαι, σε μια άσχετη φάση σου είχα πει πόσο σιχαίνομαι τους ανθρώπους που σε παρατάνε χωρίς να σου πουν ποτέ το "γιατί", που εξαφανίζονται από τη ζωή σου ξαφνικά. Και είχες συμφωνήσει γιατί είχες και εσύ ανάλογες εμπειρίες. Πόσο ειρωνικό που μου έκανες το ίδιο!Αλλά μάλλον εγώ φταίω, που σου στάθηκα τόσο πολύ. Λες να σε τρόμαξα? Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι το πόσο πολύ μετάνιωσα που σου είπα τόσα πράγματα για μένα. Πρώτη φορά ανοίχτηκα τόσο πολύ σε άνθρωπο και εσύ είπες ότι το ίδιο συνέβαινε και σε εσένα. Έπρεπε να το είχα καταλάβει όταν μου είχες πετάξει το ηρωικό "αυτό που υπάρχει μεταξύ μας είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό". Που να είχαμε και ερωτική σχέση... Φίλοι ήθελα να ήμαστε, να ανταλλάσσουμε σκέψεις και όμορφες εικόνες. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έχω προδώσει όσα με απαρτίζουν. Και δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσες να το κάνεις αυτό και σε εμένα μετά από όλα όσα είχαμε πει. Βασικά είναι τόσο πολλά αυτά που θέλω να γράψω αλλά ας τα αφήσω καλύτερα. Απλά σήμερα άκουσα ένα τραγούδι και σε θυμήθηκα.Μάλλον οι Μεγάλοι Παλαιοί δεν είχαν ξυπνήσει καλά όταν αποφάσισαν να αρχίσουμε να μιλάμε...(Καλή τύχη όπου και να βρίσκεσαι)