22.1.2016 | 04:53
Θυμάσαι?
Ήταν όλες εκείνες οι φορές που σε σκέπαζε το βράδυ να μην κρυώσεις,τα τρία χρόνια που κοιμόσουν πάνω στο στήθος του όταν ήσουν μωράκι για να μην ξεσκεπαστείς την νύχτα,ήταν τα 10 χρόνια που σου έκανε το γάλα σου κάθε πρωί πριν πάει στην δουλειά και περίμενε με υπομονή και γκρίνια να το πιείς και εσύ το έριχνες όταν μεγάλωνες στον κήπο της κυρά Μαρίτσας γιατί δεν το ήθελες.Ήταν οι ασκήσεις μαθηματικών που σου έλυνε και που σε διάβαζε μέχρι τα δέκα.Ήταν όλες εκείνες οι φορές που σου φώναξε για τα λεφτά και σε έκανε να μην τα υπολογίζεις αλλά να τα σπαταλάς αν πρόκειται για καλό σκοπό.Ήταν εκείνη η γυναίκα που της φιλούσες κάθε βράδυ τα χέρια και της τα κρατούσες σφιχτά γιατί φοβόσουν να κοιμηθείς.Εκείνη η γυναίκα που είπε εμένα το παιδί μου θα σπουδάσει.Και δεν κατάλαβες ποτέ την αδυναμία της και της φέρθηκες άδικα.Τώρα τα χρόνια πέρασαν και πάλι σαν το μωρό κουρνιάζεις στην λατρεμένη αγκαλιά τον δυο ηρώων της ζωής σου.Πενθείς τον έναν και πονάς για τον άλλον.Με την ίδια λαχτάρα την παιδική.Κι ύστερα ήρθαν κι οι άλλοι αυτοί που υποτίθεται σ αγαπούσαν αλλά δεν μπορούν να ξεχάσουν.Κι ήρθε κι εκείνος που σε ήθελε μόνο στις δόξες σου και δεν συγχώρησε ποτέ το στραβοπάτημα σου.Και είπες αφού σηκώθηκες μούσκεμα από τα λάθη σου πως δόξα το Θεό έχω παραπάνω από δυο ανθρώπους να με αγπάνε.Γιατί θα πω ένα κλισέ τσιτάτο τώρα και κλεμμένο:Η αληθινή αγάπη όλα τα γιατρεύει!!!!!!