ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Eίχαμε σχεδιάσει να είναι η πρώτη μας φορά στο άδειο παλιό σπίτι της θείας σου. Ήταν καλοκαίρι είχα τα μαλλιά ψηλά και φόραγα εκείνο το φόρεμα με τα λουλούδια. Τρωγαμέ παγωτό χωνάκι και ψάχναμε φαρμακείο να εφημερεύει για να αγοράσουμε προφυλακτικά. Φτασαμε στο σπίτι με οδηγησες στο κρεβάτι... Σου είπα ότι ήμουν αγχωμένη μου είπες ότι ήμουν πανεμορφη. Είχε πολύ ζέστη και ήθελα τόσο πολύ να σε νιώσω από πάνω μου... Ήσουν τόσο γλυκός και αδέξιος αλλά δεν θυμάμαι να πόνεσε ιδιαίτερα. Μετά ξαπλώσαμε με πήρες αγκαλιά και ήταν υπέροχα. Τόσο ερωτευμένοι ή εγω τουλάχιστον... Από τότε αν και πέρασε λίγος καιρός, έχουν αλλάξει πολλά, αλλά εκείνο που λέμε έρωτα ,εκείνη αίσθηση που σε κοίταζα σαν Θεό έχει μείνει μέσα μου . Είναι πλέον κάτι δικό μου, μια ανάγκη δική μου. Δεν έχει να κάνει με εσένα , δεν είναι για σενα , πλέον νομίζω ότι δεν σε αφορά καν. Το να κοιτάς κάποιον σαν να είναι όλος ο κόσμος και να νιώθεις τέτοια εμπιστοσύνη και οικειότητα που να θες να χαθείς μέσα του, το να παραλύεις περιμένοντας ένα αγγιγμα, αυτό δεος και η ριγή σε όλο σου το σώμα... Νιώθω ότι σύντομα θα ερωτευτώ πάλι...