ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι παλμοί σου ειναι παγωμένοι και η ανάσα σου ανεπαίσθητη. Κοιτάς ψηλά τον ουρανό με το στόμα ανοιχτό προσπαθώντας να ρουφήξεις λίγο οξυγόνο. Οι ήχοι έχουν γίνει υπόκωφοι και τα δάκρυα πέφτουν στο χώμα. Παρελθόν, παρόν και μέλλον έχουν εξαφανιστεί. Ξαπλωμένος γυμνός αναπολείς εικόνες, μυρωδιές και αγγίγματα. Πώς πέρασε έτσι η ζωή, πώς κατάφερες να τη ξοδέψεις; Πώς βρέθηκες ανήμπορος να αντιδράσεις; Η πρώτη βροχή θα πέσει στο σώμα σου και ο πρώτος κεραυνός θα σε τυφλώσει.Μύρισε το βρεγμένο χώμα και άγγιξε τη λάσπη που σχηματίζεται γύρω σου, προσπάθησε να καταλάβεις.Τα μάτια σου βαραίνουν όσο περνάνε τα λεπτά και η σκέψη σου ταξιδεύει με ρυθμούς αστραπής.Πώς βρέθηκες εκεί; Πώς τα χρώματα σβήστηκαν; Θυμήσου αυτόν που σε γέννησε και σε κράταγε στην αγκαλιά του για να σου δείξει τα τρένα που περνούσαν από το μπαλκόνι. Τον ουρανό που σαν παιδί τον έβλεπες πορτοκαλί.Τη ζεστασιά του και την ασφάλεια του.Τα ανοιξιάτικα βράδια που ξάπλωνες στο κρεβάτι και περίμενες να σε σκεπάσει.Εκεί στον 4ο όροφο με θέα την Ακρόπολη.Που τον περίμενες να γυρίσει από τη δουλειά για να πάτε βόλτα στο λούνα παρκ. Θυμήσου αυτόν που σε φίλησε πρώτη φορά και σε αγκάλιασε σφιχτά και ερωτικά. Που οι ώρες μακριά του ήταν ένα χρονικό λάθος που δεν το συνήθισες ποτέ.Θυμήσου τον φίλο που σε έκανε να χαμογελάς,τον φίλο που σε θαύμαζε και σου έδινε την αυτοπεποίθηση που είχες τόσο ανάγκη. Κλείσε τα μάτια σου, είναι πια βαριά. Άσε την αναπνοή σου να πετάξει μακριά. Πάρε τις αναμνήσεις σου μαζί, πάρε τα πρόσωπα που αγαπάς και τότε φύγε μακριά, ήρεμα και χαμογελαστά.tesla 32